22/10/2017

Première

Vorige week zondag ging De man van je leven in première in het nieuwe De La Mar Theater in Amsterdam. Ik zat tussen de BN’ers die ik later in de showbizzrubrieken terugzag om te vertellen over het stuk: André van Duin, Renée Soutendijk, Berend Boudewijn, Frans Weisz. In De man van je leven van Arthur Japin (naar het gelijknamige boek) regelt een vrouw die weet dat ze sterven gaat alvast een opvolger voor haar man, niet wetende dat de opvolgster die zij uitverkoren heeft een geheime affaire had met haar man. Alle ingrediënten voor een klucht liggen voor het oprapen, maar Porgy Franssen, die de overspelige man speelt, spreekt ook een liefdesode aan zijn vrouw uit die me de tranen naar de ogen joeg.

Wat in de klucht mislukt, heeft Arthur Japin in zijn eigen leven wel gerealiseerd: een driemanschap onder het motto dat je de liefde niet halveert, maar verdubbelt als je van twee mannen houdt. Ik vond het prachtig om te zien hoe de drie mannen zo’n receptie na afloop aanvliegen, waarbij ze met iedereen praten, maar ook oog voor elkaar houden.

Toen ik als twintiger de liefde van mijn leven ontmoette, had hij al een partner. Dat zag ik als een gegeven. Ik was te onervaren en te weinig roofzuchtig om de liefde voor mij alleen op te eisen. Heel even waren we nog van plan om gezamenlijk een huis te kopen, maar dat is gelukkig – de mondelinge toezegging was al gedaan – niet doorgegaan. De liefde van mijn leven bleek zijn liefde niet alleen te kunnen verdubbelen, maar ook te vier-, vijf- en zesvoudigen al naar gelang het uitkwam. Dat was niet goed voor mijn ego. Verstandelijk vind ik dat je niet de baas bent over de gevoelens van een ander en dat iedereen vrij is om te doen wat hij wil, maar mijn lichaam was het daar niet mee eens. Uiteindelijk was mijn liefde wel bestand tegen zijn overspel, maar zijn liefde voor mij werd gebroken door mijn jaloezie. Zo verdween de man van mijn leven uit mijn leven. Tel uit je winst.

Coen Peppelenbos