De avondetappe is een slim in elkaar gezet programma. Wielerfanaten worden bediend met sporthelden en verhalen en ‘tante Bets’ mijmert heerlijk weg bij de mooie televisiebeelden van la douce France. Ik herken me in beide termen, maar zoek toch iets anders. Het hysterische secondenwerk van sprinters noch de eeuwige Bretonse lappendeken is wat mij specifiek bekoort. Het is meer het echte buitenleven van de renners. Ik kijk naar ze zoals ik naar onze kat kijk. Licht jaloers en toch gelukkig.