Het is een probleem waar ook andere kranten en tijdschriften mee worstelen: kun je recensies over medewerkers door andere medewerkers aan dezelfde krant laten schrijven of moet je een buitenstaander inhuren? Via die algemene vraag komt ombudsman Sjoerd de Jong van NRC Handelsblad uit bij een specifiek geval: Els van Diggele (die al eerder aan de orde kwam in die rubriek) omdat kritiek op haar recensies in eerste instantie uit de krant werd gehouden.

Vier sterren kreeg We haten elkaar meer dan de Joden als opening van de boekenbijlage NRC Handelsblad. Krielaars noemde haar boek ook als eerste bij de beste vijf boeken van 2017. Krielaars kent Van Diggele al geruime tijd.

Bovendien, in zijn recente eigen boek Alles voor het Moederland (2017), dat in NRC vier ballen kreeg, bedankt Krielaars zijn „kritische vriendin” Van Diggele voor haar waardevolle adviezen, die hem voor „uitglijers” hadden behoed.

Dat is allemaal tot daaraan toe, maar volgens De Jong was het fout van Krielaars om daarna ook nog een rol te hebben in de promotietournee van Van Diggele langs vijf boekhandels. Krielaars interviewde (zonder daarvoor geld te ontvangen) de schrijfster. De Jong schaart de interviewreeks onder de noemer ‘reclamecampagnes’ en vindt dat Krielaars terughoudender moest zijn en Krielaars is dat met hem eens.

De vraag is of een interview in boekhandels echte reclamecampagnes zijn. Ja, er worden boeken verkocht, maar een interview is ook gewoon een journalistiek genre. Een discutabele grens.

‘Onafhankelijkheid begint aan de top, ook bij boeken,’ schrijft de ombudsman streng. Lees zijn stuk hier na.