In een stuk op de site van de Volkskrant maakt Geerten Waling, opinieboer, de jonge, in Amsterdam wonende jonge schrijvers belachelijk.

Zij hebben het heel zwaar, moet u weten. Ze gaan gebukt onder twijfels en angsten, onder het neoliberalisme en het seksistische patriarchaat, onder de klimaatproblematiek en de keuzestress. Ze offeren zich op, kunnen we wel zeggen, voor u en voor mij. Nu de dagen op hun kortst zijn, denk af en toe eens aan ze.

Directe aanleiding lijkt een stuk van schrijfster en Volkskrant-criticus Persis Bekkering in De Groene Amsterdammer/De Gids te zijn. Daarin schrijft ze onder meer:

En degenen wiens taak het zou kunnen zijn om op zoek te gaan naar nieuwe taal of nieuwe ideeën, de kunstenaars en de schrijvers, zijn door neoliberaal beleid grotendeels hun middelen ontnomen. Hoe kun je de toekomst vormgeven als je in een kroeg moet bijklussen om de huur te betalen?

Waling is niet overtuigd:

Dat je een minderwaardig baantje, zoals boekenrecensent voor een landelijk dagblad, om maar iets te noemen, zou moeten accepteren is natuurlijk een ondraaglijke gedachte.

Is het pure marketing, dat wentelen in het zelfbeklag, dat slachtofferschap van jonge schrijvers?

Lees zijn hele stuk hier.

(foto via Flickr Commons)