Naema Tahir legt vandaag in Trouw uit dat een column die ze op 20 december publiceerde ironisch bedoeld was. ‘Weg met “het”, dat scheelt zoveel tijd’ was de kop boven de column waarin ze uitlegde dat ze na al die jaren nog steeds problemen heeft met sommige aspecten van de Nederlandse taal, zoals het gebruik van het juiste lidwoord. Voor haar oplossing gebruikte ze de stijlfiguur van de ironische overdijving:

Wat een tijdverspilling! Wat een discriminatie! Wat een permanente achterstelling van ons allochtoontjes! Dat moet anders.

Daarom heb ik een voorstel. Schrap ‘het’ uit onze taal. Vervang ‘het’ door ‘de.’

Om daar aan toe te voegen

Denk aan alle tijdswinst! Denk aan de vooruitgang die we in één klap boeken met de integratie!

We zijn allemaal gelijk. Laten we dus ook onze lidwoorden allemaal gelijk maken.

Vooral dat laatste argument is lekker onzinnig. Als er bij ‘ons allochtoontjes’ nog geen ironische alarmbel was afgegaan, dan had bij deze redenering in ieder geval gemoeten.

De Telegraaf, TPO en GeenStijl sprongen echter meteen in het ‘er mag ook niks meer in dit land’-schuttersputje en namen elke zin serieus. De reaguurders konden weer los, zoals op de site van De Telegraaf waar ene ‘Piet De Rover’ zegt:

HET is een schande. Hoe HET ons weg zet als racisten. HET is zeker ook voor de Sharia. Dus ik zeg HET ga lekker weg als HET je hier niet bevalt tussen de westerse racisten. HET gaat je goed.

Of ‘de dorstige’ bij GeenStijl:

Of leer gewoon Nederlands als 4e generatie. Waarom lukt het bij import uit ieder willekeurig land om de eerstvolgende generatie perfect ABN te leren maar uit dat ene zandbakland met rifgebergte vertikt zelfs de 4e generatie het.

Kortom: Naema Tahir moest vandaag uitleggen dat ze het stuk (€) ironisch bedoeld had.

Wat blijkt nou: heel veel mensen lezen mijn column kennelijk wel letterlijk! Ze begrijpen dus geen ironie. Daaruit blijkt een grote verarming van het taalbesef. Een terugval tot het niveau van een kleuter. Zelfs mijn dochter van zes begrijpt ironie en kan erom lachen. Maar veel volwassenen herkennen die dus niet meer. Dat is zorgwekkend.

Aan het eind van vorig jaar moest het AD al uitleggen dat een column van Özcan Akyol ironisch bedoeld was.