Op de site van de Nederlandse Boekengids gaat Piet Gerbrandy er met gestrekt been in:

Je kunt van het vwo komen zonder ooit een letter Vondel, Couperus of Slauerhoff te hebben gelezen – nogmaals, zou zoiets denkbaar zijn in Duitsland of Frankrijk? Zelfs de classici die ik onder mijn hoede heb, over het algemeen toch noeste en plichtsgetrouwe lezers, kijken me glazig aan als ik Reve of Lucebert noem, laat staan wanneer ik verwijs naar Jacob Geel of Jacob van Maerlant.

Maar de manier waarop er doorgaans literatuur aan de universiteiten gegeven wordt, bevalt Gerbrandy evenmin en hij komt dan ook tot de vraag:

Waarom, zo vraag ik me opnieuw af, zou je gaan studeren bij docenten die blijkbaar niet in hun eigen vak geloven?

En zijn conclusie:

Natuurlijk, het kan geen kwaad je zo nu en dan de vraag te stellen in welke grote existentiële kwesties je onderzoek en onderwijs zijn ingebed, maar permanente zelfkritiek is dodelijk. Het is om moedeloos van te worden. Nee, op nog meer metadiscours zitten we absoluut niet te wachten. Wat we nodig hebben, is stoffige filologie, close reading en eruditie.

Lees het hele stuk hier.