De zinsnede ‘ik wantrouw volwassenen die wel kinderboeken lezen’ in een column van Peter Buwalda zorgde voor enkele vragen bij Ted van Lieshout, waarop Buwalda reageerde en Van Lieshout op zijn beurt weer, terwijl Buwalda inmiddels zijn derde column daarover schreef (zie voor korte samenvatting hier). Maar de stand is nu weer gelijk, want Ted van Lieshout schreef vandaag op zijn blog zijn derde stuk:

Kunstenaars, waartoe schrijvers behoren, mogen zichzelf beschouwen als de maat der dingen, en het is zeker zo dat stramme eigengerichtheid kan leiden tot waarachtige kunst. Maar empathie met en je inleven in het kind kunnen evenzeer leiden tot kunst, die het niet verdient om te worden weggezet als infantiel. Niet de kunst in al zijn facetten is kinderachtig, maar de beschouwer die zich er te groot voor waant.

Lees het hele stuk hier.