Klassieke aanpak Terug naar Belzagor vooral voor ingewijde sf-garde

De beide omslagillustraties laten er geen misverstand over bestaan en ook de titel duwt de lezer in de richting van een onvervalst sf-fantasy verhaal. Terug naar Belzagor is een tweedelig epos over de (de)kolonisatie van een verre planeet gekoppeld aan het streven naar transcendentie en hergeboorte. Voorwaar geen saaie kost, maar ook niet direct een abc’tje voor wie niet goed is ingevoerd in de magische wereld van de klassieke sciencefiction. Want klassiek is het zeker, de strip is een bewerking van Robert Silverbergs bekroonde sf-roman Downward to earth uit 1970.

Onwillekeurig legt de oplettende lezer een koppeling naar het werk van de Braziliaan Léo (Antares, Betelgeuze, Aldebaran). Dat heeft deels te maken met de tekeningen van Laura Zuccheri, maar vooral met de kopletter op het omslag die identiek is aan die van de populaire reeksen van Léo. Maar waar de verhalen van Léo meer van explorerende aard zijn en de lezer actief met de expeditieleden optrekt, krijgen we in Terug naar Belzagor een wereld voor de kiezen die al grotendeels is uitgedokterd en in kaart gebracht. Op gezette tijden volgt een flinke hap pseudo-wetenschappelijke informatie, bijvoorbeeld over de intelligente Nildoror en Sulidoror en hun wedergeboorte-rituelen of de verkleuring van monolieten. De lezer volgt, er wordt geen actieve rol verwacht.

Waarmee Belzagor wel in de pas loopt met de verhalen van Léo zijn de bij tijd en wijle tenenkrommende liefdesperikelen die het verhaal vreselijk afremmen. Altijd weer die kwetsbare dames, die er toch stoer en erotiserend uitzien in hun nauwelijks verhullende setjes. ‘Wat bazel je, Dorothy. Ik herken je niet meer.’ En dan balt Dorothy haar vuist. ‘Ik wil je vrouw zijn!’ om daarna meteen met een ander de tent in te duiken. Later weet Sam het ook niet meer. Dan zucht hij gekweld. Vermoedelijk hunkert de sf-fantasy-lezer op gezette tijden naar een paar borsten, inhoudelijk heeft het niets met het verhaal van doen.

Deze Dorothy en Sam zijn twee wetenschappers die naar Belzagor zijn getogen in het gezelschap van Eddie Gundersun. Deze kwast is een voormalig kolonisator die zich misdragen heeft en daarom een tijd naar de aarde is verbannen. Hij is terug om zijn geliefde terug te vinden en komt er op Belzagor achter dat zij intussen getrouwd is met de verslaafde kapitein Kurtz. Dorothy en Sam willen de Nildoror en Sulidoror onderzoeken, twee kolossale dierachtigen. Met name hun hergeboorte-rituelen fascineert het tweetal. Toevallig is Kurtz ook in de ban van de wedergeboorte: het zou hem maar zo af kunnen helpen van zijn verslaving, die anders onherroepelijk tot de dood leidt. In het tweede deel gaan beide kampen op weg naar de initiatie-plek waar zij getuige zijn van een gruwelijk schouwspel.

Zoals het hoort bij sciencefiction leren we uiteindelijk van de andere beschavingen, al is het hier wat magertjes: de mens moet zijn plaats kennen, er zijn geen magische trucjes en er bestaat zoiets als boetedoening voor een slecht leven. Niet echt waar Sam en Dorothy op gehoopt hadden, liever waren zij thuisgekomen met een elixer voor het eeuwige leven.

Als je van tevoren weet dat het verhaal uit 1970 komt, doen de tekeningen precies zo ouderwets aan. De expeditieleden zijn alleen bewapend met een fusietoorts, een soort light sabre die rode strepen trekt, dwars door lijven heen. Ze hebben geen ingenieuze pakken, maar mondkapjes en een gewone rugzak. De intelligente oerbewoners lopen rond met houten speren. Een allegaartje.

Terug naar Belzagor is een gedateerd melodrama dat in die hoedanigheid mooi is uitgebeeld: de Italiaanse Laura Zuccheri tekent met dunne outlines en gebruikt een curieus kleurpalet. Haar mensfiguren zijn plastisch, terwijl met name de Nildoror prachtig gedetailleerd zijn uitgewerkt en ingekleurd. Waar de verhalen van Léo gemakkelijk nieuwe en ongeoefende sf-lezers zal aanspreken, is Terug naar Belzagor toch meer voor de ingewijde garde. Bijzonder, dat zeker.

Stefan Nieuwenhuis

Laura Zuccheri & Philippe Thirault – Terug naar Belzagor 1 & 2. Naar de roman van Robert Silverberg. Daedalus. 56 blz. Hardcover. € 18,50 per deel.