Rabarber is bijzonder spul. De stengels bevatten bruikbare, zelfs heel gezonde voedingsstoffen en gekookt met wat suiker is het lekker bovendien. Alleen dat oxaalzuur. Het tandglazuur brokkelt weg gelijk tandglazuur bij een hap onversneden rabarber. In het eerste potje rabarber dat mijn moeder ooit kookte ging ter compensatie dan ook een flinke schep kalk. Te flink, zo bleek. Want het potje begon de borrelen, en te schuimen dat het een aard had. Het liep de keukenvloer op, de gang in.