Als de avond valt in de Catalaanse heuvels en de krekels er langzaamaan mee uitscheien – tot er één overblijft – wordt het tijd de ogen hemelwaarts te richten. Een pointillistische compositie van hemellichamen, eeuwige bakens voor de reiziger, breekt door. We hieven voor de gelegenheid een kosmisch gesprek aan. De rolverdeling ontwikkelde zich heel natuurlijk: goede vriend H. pleitbezorger van de menselijke exploratiedrift, ik de grote berenspotter. Bij de hoe-vraag bleef steeds mijn pen haken. En bij de waarom eigenlijk ook.