Omdat ik mezelf te snobbig vind voor een goeie tv hebben wij een piepklein schermpje. Dus als we bij vrienden zijn die hun shit wel goed geregeld hebben met een serieuze home cinema, ben ik de eerste die – vanderpaf gemaakt weet je wel – klaar ligt in een kolossale zitzak. En toen raakten we op mysterieuze wijze de noodzakelijke afstandsbediening kwijt. We omarmden het noodlot, schonken nog eens bij. Want we wisten één ding zeker: die afstandsbediening vinden we morgen.