Jan van Mersbergen heeft vandaag op zijn website een uitgebreide reactie gegeven op het winnen van de NRC Lezersprijs. De afgelopen dagen ontstond ophef over de publieksprijs, nadat Özcan Akyol had opgeroepen om de prijs ’te fucken’ door allemaal op Van Mersbergen te gaan stemmen. Hij slaagde in zijn actie.

Van Mersbergen schrijft:

Er was ook een koploper die ingehaald werd. Toen de verkiezing een dag of zes liep stond De Bourgondiërs van Bart van Loo trots aan de leiding, met wel duizend stemmen. Op Facebook schreef hij dat hij mij de prijs gunde (dank daarvoor, Bart), maar ook beschreef hij het verloop: ‘De Bourgondiërs lagen mooi op koers voor de NRC Lezersprijs. Fijne concurrentie van vooral Oek de Jong, Peter Buwalda, Manon Uphoff. Het was schoon om te zien hoe nogal wat lezers op mijn boek stemden.’
Tot die stemoproep.
Iets in de toon van Bart van Loo vertelde dat de oproep van een tv-persoonlijkheid een beetje valsspelen is.
Zoals het gemakkelijk te voorspellen is wie de vijf kanshebbers waren, was het ook gemakkelijk te voorspellen uit welke hoek de eenzijdige verontwaardiging nu kwam. Daar ga ik verder niet op in, maar de termen die gebruikt werden waren sprekend. Ik zal al die namen niet oplepelen, net zoals ik de tv-persoonlijkheid ook niet noem, het gaat om het verhaal van een prijs met een paar genomineerden, maar iemand had het over ‘sabotage’. Anderen noemden het ‘een kwalijke zaak’ of een ongelofelijke klotestreek’. Weer een ander ‘ergerlijk en sneu’.
Alsof we in een spionagecomplot terecht waren gekomen waarbij de plotselinge verandering de complete toon van de verkiezing, die eerst humorvol en vrolijk was, weghaalde.

Volgens de schrijver ‘viel het kwartje’ dit keer zijn kant op:

Misschien koos de bekende tv-persoonlijkheid voor mijn roman omdat ik hem ken? Of anders gesteld: omdat hij mij wel kent?
Misschien omdat ik met hem een keer twee uur lang in gesprek ging in een radio-uitzending?
Misschien omdat we een keer tegen elkaar gevoetbald hebben?
Misschien omdat mijn tweelingbroer bij hem om de hoek woont?
Misschien omdat we elkaar af en toe spreken als de gelegenheid zich voordoet, of contact hebben via whatsapp, zoals ook tijdens deze verkiezing voor de NRC Lezersprijs?
Misschien omdat hij eerder al mijn stemoproepen zag en reageerde met: ‘Jij wilt echt graag winnen’?
Misschien omdat ik hem in maart al mijn roman toestuurde, voordat het boek verschenen was?
Het idee daarachter is niet vreemd, uitgeverijen doen dat wekelijks. Ik wilde hem mijn boek laten lezen omdat ik zijn mening op prijs stel, maar ook omdat hij een kolossaal netwerk heeft dat wellicht iets voor deze roman kan betekenen.
Misschien begon het spel al in het voorjaar.