Een tunnel met explosieven

Eerlijk gezegd wist ik niet dat de reeks De Blauwbloezen nog steeds liep. De serie van tekenaar Willy Lambil (1936) en scenarist Raoul Cauvin (1938) is al toe aan het 63e album: De slag om de krater. De hoofdpersonen zijn de immer kibbelende korporaal Blutch en sergeant Cornelius Chesterfield tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. Zoals de titel van de reeks al aangeeft zitten ze bij het leger van de Noordelijken. Tot dertig jaar geleden spaarde ik elk album, daarna niet meer. Blijft de serie ook na dertig jaar nog overeind?

In dit album worden Blutch en Chesterfield naar Petersburg (Virginia) gestuurd om de gelederen van generaal Grant te versterken, al is de laatste wel teleurgesteld dat alleen deze twee mannen zijn gestuurd. Luitenant-kolonel Henry Pleasants heeft een ingenieus plan bedacht om de Zuidelijken een slag toe te slaan. Hij wil een tunnel bouwen die tot onder de vijandelijke linies doorloopt, de tunnel vol explosieven stoppen en na de explosie de tegenstander verrassen met een aanval. Blutch en Chesterfield worden door Pleasants ingeschakeld bij de werkzaamheden en ze worden, tot woede van Blutch, behoorlijk gekoeioneerd. Die woedeaanvallen vormen het terugkerende komische aspect van dit album, dat Cauvin nadrukkelijk naar een historische gebeurtenis heeft gemodelleerd. Dat wordt af en toe ook expliciet vermeld in de tekst: ‘(*) historische woorden, opgetekend tijdens de slag.’; (*) historische woorden van generaal Grant.’ Dat benadrukken van de historische werkelijkheid binnen het album heeft een tegengesteld effect, want je wordt telkens uit het verhaal gehaald en het fictieve karakter van de rest onderstreept.

Interessant is de rassenscheiding (‘(*) authentiek’) binnen het noordelijke leger, waarbij de zwarte eenheid en de witte eenheid niet willen samenwerken bij het graven van de tunnel. Een intrigerend (en nog altijd actueel) verhaalgegeven binnen de aanloop naar de slag om Petersburg. Toch lijkt het wel of dit hele album in dienst staat van die historische context en dat is jammer. Het verhaal wordt, na de slag om de krater die de explosie geslagen heeft, wat bloedeloos afgehandeld, inclusief informatie over het verdere verloop van de levens van de figuren die in dit album een rol speelden. Cauvin, meesterscenarist, kan beter.

De tekenstijl van Lambil (wiens stripversie Lampil, ook al naar een scenario van Cauvin, ik altijd erg waardeerde ondanks het nogal burgerlijke karakter ervan) roept wel nostalgische gevoelens op naar de klassieke Dupuis-school en ongetwijfeld naar mijn eigen jeugd. De slag om de krater sluit wat dat betreft naadloos aan bij het album dat ik dertig jaar geleden voor het laatst heb gekocht. De reeks is dus consistent, maar weinig verrassend meer te noemen en toch hoop ik dat beide mannen tot hun laatste snik aan het werk blijven.

Coen Peppelenbos

Willy Lambil en Raoul Cauvin – De Blauwbloezen: De slag om de krater. Dupuis. 48 blz. € 7,70.