Comfort-manga voor zomerse dagen

In de zoete manga Our Dining Table volgt de jonge lezer de 23-jarige Yutaka, een kantoorbediende met een eenzaam verleden en een twijfelende oogopslag. Als hij in een park een knulletje ontmoet dat hem brutaal tegemoet treedt, verschijnt er voor het eerst een glimlach op zijn gezicht. Samen eten ze onigiri, de traditionele hartige kleefrijstballetjes die Yutaka zelf heeft gemaakt. Dit jongetje heet Tane en is aan de aandacht van zijn grotere broer Minoru ontsnapt. Die is niet te spreken als hij de twee op het parkbankje aantreft. Maar toch, in die eerste ontmoeting tussen Yutaka en Minoru gebeurt er iets…

In de dagen die erop volgen, kan Yutaka zijn aandacht maar moeilijk bij zijn werk houden. Hij komt Tane en Minoru bij toeval weer tegen en vooral het ventje wil niets liever dat Yutaka hem leert zulke lekkere onigiri te maken. Het is Tane die de beide jongemannen bij elkaar brengt, door zijn kinderlijke enthousiasme ondubbelzinnig uit te spelen. Yutaka gaat op het aanbod in en leert ze de perfecte onigiri maken. Vanaf dan eten ze steeds vaker samen. Langzaam ziet de lezer iets ontstaan.

Manga is het Japanse equivalent van wat wij strip noemen. Het is daarom logisch dat manga niet één soort verhalen betreft. Voor letterlijk iedere niche is er intussen een variant: van culinaire manga tot de zogenaamde mecha (over robotachtigen zoals Transformers) en manga over economie, elke denkbare sport of hobby en natuurlijk over puberale liefdesperikelen – de bekende manga van meisjes met grote ogen. Our Dining Table valt binnen het BL-genre, waarbij BL staat voor Boys’ Love: homoseksuele strips over twee mannen die zijn geschreven door vrouwen en nadrukkelijk bedoeld voor een vrouwelijke leespopulatie.

Dat klinkt in eerste instantie vreemd: Boys’ Love is beslist geen reguliere homo-manga, die Bara wordt genoemd. Het lijkt er meer op dat de man in het Boys’ Love-genre als zacht lustobject wordt gebruikt: in Our Dining Table zijn de twee hoofdpersonen rustige, bedeesde en gewone jongemannen, van wie de ene nota bene een altijd aanwezig klein broertje heeft. Het is schattig, innemend en romantisch. Het wordt nergens plat of erotisch.

Ook opvallend is bijvoorbeeld dat er nauwelijks vrouwen in Our Dining Table voorkomen. Geen moeders, geen vriendinnen en de ene vrouwelijke collega wordt zoveel mogelijk met rust gelaten. Niet de moeite waard. De moeder van Tane en Minoru is overleden, hun vader is een onmachtige volwassene wiens rol steeds uitgesprokener wordt. Alle verhoudingen passen naadloos: Mita Ori brengt de zwijmelende lezer op een heerlijk tempo naar een perfect en zalig emotioneel einde.

 

Our Dining Table is een one-shot: met 240 pagina’s is het verhaal over en uit. Dat is ongebruikelijk. Niet zelden gaan mangaseries eindeloos door en blijven de verhaallijnen zich opstapelen. Alleen al daarom is deze BL manga een aanrader. De karakters zijn sterk uitgewerkt en hoewel het over twee mannen gaat, is de echte verhaallijn veel meer gericht op – excusez le mot – de universele liefde. Zoet ja, maar op een fijne manier. Meer zoals een halveliterpot Häagen-Dazs Macadamia Nut Brittle comfort food is.

Stefan Nieuwenhuis

Mita Ori – Our Dining Table. Seven Seas Entertainment. 240 blz. € 13,95.