De kritiek van Yra van Dijk op de geheel witte jury van de eerste Boekenbon Literatuurprijs staat niet op zich. Gisteren werd bij de bekendmaking van de nominaties in De Nieuws BV Winnie Sorgdrager, technisch voorzitter van de jury, door presentatrice Natasja Gibbs aangesproken op de samenstelling van de jury.

Gibbs: Ik tel vier witte mannen, één vrouw. Hoe zit het met de diversiteit?
Sorgdrager: Die had ik wel verwacht. Het antwoord daarop, en dat is ook het antwoord, er wordt niet gekeken naar mannen of vrouwen, er wordt niet gekeken naar de herkomst van een auteur, er wordt gekeken naar het boek. En toevallig is er dit jaar één vrouw. Wel opvallend: twee Vlamingen, drie Nederlanders. Dat wil ook nog weleens een keer verkeerd uitpakken, dat er geen enkele Vlaming bij zit en dat dat is ook weer vervelend natuurlijk. Maar goed, zo werkt het, andere jaren waren er veel meer vrouwen, deze keer één vrouw.
Gibbs: Opvallend wel, ja ik ga er dan toch eventjes op door, als ik naar de jury kijk: ook geen diversiteit! Wat is dit!
Sorgdrager: Nee, ook niet. Er zaten twee vrouwen in de jury, oorspronkelijk. Twee vrouwen en vier mannen. Toen is een van de vrouwen, die moest afhaken omdat ze, ze had het gewoon te druk. Ze werkte in een boekwinkel en dat was toen heel erg druk. Ze kreeg het er niet bij gewoon, ja en dat is jammer.
Gibbs: Dat is jammer. Diversiteit daar doe je toch je best voor? Zeker in de jury.
Sorgdrager: Ja. We gaan er ook over nadenken hoe we dat kunnen doen. Maar weet je, ook in een jury: het moet wel iemand zijn die verstand heeft van boeken en daar een goed oordeel over kan hebben. We gaan niet boeken beoordelen omdát ie geschreven is door eh, we gaan ook niet iemand in de jury zetten omdat ie toevallig een ander kleurtje heeft. Dat gaan we echt niet doen.