We hebben een nieuwe televisie. Een heel moderne, met een vleugje vormgeving. De afstandsbediening is een soort witte worm met drie knopjes. Ik heb weinig geduld met die dingen. Veel goede spullen worden onder de terreurvlag van vooruitgang onherstelbaar verbeterd. Na een kleine verbale schermutseling over de bedieningsmethode openbaarde zich het mysterie: het toestel luistert gewoon. Roep iets, en het verschijnt messcherp op het scherm. De surreële werkelijkheid met de televisie als gesprekspartner. Gelukkig werkt de oude afstandsbediening ook nog.