Vroeger tijdens het middagmaal informeerden mijn broertje en ik altijd of er tijdens het spreekuur nog wat uitgeknepen was. Bewegingloos volgden we de beschrijving van puisten, builen en abcessen, de stinkende vla die eruit vloeide en het instrument waarmee papa de ongelukkige van zijn ongemak verloste, om daarna onze bordjes leeg te eten. Het is met dezelfde combinatie van afschuw en fascinatie dat ik naar het gedoe bij Forum voor Democratie kijk. De afwezige medische begeleiding maakt het wel ongemakkelijker.