Gisteren is dichter en schrijver Koenraad Goudeseune overleden. Hij was ongeneeslijk ziek en koos voor euthanasie in plaats van een behandelkuur vol chemo.

In een interview met Extaze raat Goudeseune over het gebrek aan erkenning, zijn dichterschap en andere dichters:

Negentig procent, en als het dik tegenzit negenennegentig procent van de gedichten die in literaire tijdschriften verschijnen, begrijp ik eerlijk gezegd niet. Er is in mij geen verlangen daar tussen te gaan staan. Vroeger wou ik nog wel eens een half uurtje op zo’n gedicht zitten kauwen en na dat half uurtje begreep ik er nog altijd niets van. Nou, dan houdt het op. Pas op, ik verdiep me graag en veel in teksten die je niet meteen toegankelijk kunt noemen en ik voel me de koning te rijk als mij een zweem van begrijpen deelachtig wordt.

Karel ten Haaf was een liefhebber van zijn werk:

Wat een verademing dat er in deze tijd, waarin er vrijwel uitsluitend nog ‘literaire’ werken verschijnen die plot-driven zijn, waarin vorm en diepgang ondergeschikt zijn aan het verhaaltje, dat er in deze tijd ook boeken geschreven worden waarin het gaat om de taal en om het geestesleven van de hoofdpersoon, waarin de troosteloosheid van het bestaan beklemmend wordt beschreven in verhalen zonder plot – want het leven heeft geen plot.

Chrétien Breukers schreef in 2014 over zijn boek Vuile was uit 1993:

Hoe Vuile was werd ontvangen weet ik niet, maar zijn gedichten hebben (na een bemoedigend begin) niet het succes gekregen dat ze verdienen en zijn proza is vaak ten onrechte terzijde geschoven: Goudeseune spaart kool noch geit, en dat leidt tot gassig gemopper van critici en andere in hun wiek geschoten lezers.

En ja, Goudeseune was al die jaren niet heel handig in het kiezen van de mikpunten voor zijn polemieken, die hij met een ijzeren vasthoudendheid uitvocht, of uitzweette. Het is niet heel slim om eerst alle bobo’s van de dichtkunst af te maken en vervolgens te verwachten dat die bobo’s je werk prijzen.

Over Het probleem met mensen die naar zee gaan (2014) schreef Aly Freije:

Er staan genoeg ijzersterke gedichten in deze bundel die je bij blijven. De blik van Goudeseune is scherp, met elkaar leven in deze wereld is vaak een hopeloze onderneming. Hij is een dichter die met verrassende associaties , met sarcasme, maar ook in kleurrijke beeldspraak de onmogelijkheden van het leven en de liefde te lijf gaat. Evenals het probleem hoe daarover te dichten.

(foto Koenraad Goudeseune leest voor uit eigen werk tijdens Poëzie in de Pastorie op zondag 2 juli 2017: © Akim A.J. Willems, CC BY-SA 4.0)