Joep van Ruiten verbindt op zijn blog verschillende lijntjes om erachter te komen over welke wereldhit hij het in Stoorzender had. Een hit waaraan hij had meegewerkt, maar waar hij niets aan verdiend had.

Het werd de grootste hit van het jaar. Wereldwijd. En het betekende de doorbraak voor de Noorse producer die het nummer uiteindelijk had gekocht. Pogingen om mijn punt te bepleiten stuitten op een warrige herhaling van wat Tony me eerder schreef: dat ik weliswaar een sfeer had gecreëerd, maar nergens van doorslaggevend belang was geweest. Dat hij – ook als ik niet naar Los Angeles was gekomen en hij dus niet muziek in die stijl had gemaakt, niet met mij naar inspiratiebronnen had geluisterd, niet die akkoorden had herhaald om voor Kobalt iets te maken, niet mijn demo had gekregen waar hij zo wild van was geworden en waarop hij een tweede couplet had geschreven – als door een kosmisch en magisch lot precies en exact datzelfde nummer had geschreven.
En dat is gewoon niet waar, hoezeer je het verhaal ook in zijn voordeel probeert uit te leggen. Dat is stomweg onmogelijk.

Het gaat om het nummer Firestone van Kygo.

Lees de reconstructie van Joep van Ruiten hier na.