Tot zijn nek in de duistere zaken

Sean Phillips is een gevierd Brits stripmaker die samen met de Amerikaanse scenarist Ed Brubaker grote triomfen viert in het crime noir-genre. Hun albums (Criminal, Pulp, Cruel Summer) zijn stuk voor stuk grote klasse. De scenario’s en het perfecte tekenwerk worden alom geroemd, net als de heel uitgesproken en gewaagde inkleuringen van Jacob Phillips – zoon van. Jacob kiest gerust voor roze luchten, lichtblauw gevlekte gezichten en achtergronden waarin de kleuren over elkaar zijn geplakt. Zijn stijl draagt bij aan de kracht van de verhalen.

Deze Jacob Phillips heeft meer in zijn mars. Vorig jaar tekende hij het zesdelige That Texas Blood, een comic die het best te omschrijven is als een southern crime drama. Dat betekent concreet: plat pratende zuidelijke lowlifes, uitzichtloze situaties en veel criminaliteit. Het zijn de ingrediënten waar Brubaker en Phillips in hun reeksen ook mee werken.

Phillips tekent en kleurt in, op scenario van Chris Condon. Samen hebben ze de sfeer goed te pakken: alles lijkt uit het handboek van Brubaker en Phillips sr te komen. Dat is mooi, want dat legt de lat hoog en geeft de lezer waar voor zijn geld, maar is tegelijk een beetje jammer. Het oogt allemaal wel bijzonder identiek. Het tekenwerk van Jacob lijkt als twee druppels op dat van zijn vader; dat is nog eens niet zo storend, maar toch. Niemand kiest voor een exacte kopie. Bijzonder is wel dat het lijkt alsof Jacob Phillips niet voluit is gegaan met de inkleuring. Het is natuurgetrouwer en minder expressief.

Het verhaal zit erg strak in elkaar. Het ontwikkelt zich tergend langzaam, alles speelt zich per uur af. Randy, een jonge vent van een jaar of dertig, keert terug naar zijn geboorteplaats nadat zijn jongere broer is overleden – als dat al een reden is, dan is het een vreemde, want zijn broertje zat tot zijn nek in de duistere zaken en zijn dood is geen natuurlijke. Uiteraard wordt Randy niet met open armen ontvangen: duistere types zijn meteen alert. Komt hij om wraak te nemen?

De lokale sheriff, een rustige man van zeventig lentes die luistert naar de naam Joe Bob Coates, ontfermt zich over Randy. Joe probeert de boel in bedwang te houden en weet Randy én zijn tegenstanders te neutraliseren. Tenminste, zo lijkt het. Er zijn in het slaperige stadje te veel mensen met te veel meningen.

Zelfs in deze summiere samenvatting valt er niet te ontkomen aan een hele bult clichés. Tel er de typische diner, het verlaten meisje en de morsige hotelkamers bij op en je hebt een perfect beeld van het verhaal. Om daarmee weg te komen, moet er iets goed zitten. In That Texas Blood vinden we dat vooral in het tempo en in de rust die met name Joe en Randy uitstralen. Onderhuids broeit het, van buiten zien we er niets van terug. Dat is knap, dat houdt het verhaal gaande.

Toch voelt iedereen op zijn klompen aan dat Randy niet onverrichter zake naar huis gaat. Want ja, als niemand hem vertelt wie zijn broertje heeft vermoord, dan moet hij dat zelf uitzoeken. Of niet dan? Als de trade paper back, die de losse delen 1 tot en met 6 bundelt, eenmaal uit is, zijn er de onvermijdelijke zwaailichten en lege blikken. Met een helluva surprise, if y’all know whatter mean.

That Texas Blood is uiteindelijk een prima verhaal gebleken, een aanrader zonder meer. Het is een echte Phillips en eigenlijk ook een echte Brubaker. Misschien hebben de jonge makers deze eerste ronde nodig gehad, maar een volgende keer mogen ze iets verrassender uit de hoek komen. Deze klappen kennen we intussen, en ook al beter.

Stefan Nieuwenhuis

Jacob Phillips & Chris Condon – That Texas Blood Vol 1. Image. 144 blz. € 15,99.