Duivelskunstenaar

Dat schrijven lijden is en tegelijk
de pijn bestrijdt bij vele mensenkwalen
deed menig schrijver ijlend nederdalen
voorbij de grenzen van zijn schimmenrijk.

Gods schepping geeft van weinig liefde blijk
als de gegeven tijd je in komt halen
en spijt het wint van ijle idealen.
Het leven valt niet mee in de praktijk.

Om zich hier glorieus aan te onttrekken
leidt hij zijn spoken naar een helder licht.
Hij laat ze knielen daar voor hun verwekker,

boetseert voor hen een menselijk gezicht,
bezweert ze nietsontziend als hun ontdekker
in een door hem ontstoken tijdsgewricht.

Ronald Ohlsen

Dit sonnet stond in Vestdijkkroniek 137 Herdenkingsnummer 50ste sterfdag van Simon Vestdijk.