Op de voorpagina van het ‘katern en wetenschap’ van de Volkskrant staat vandaag het gedicht van Marieke Lucas Rijneveld over de vertaalaffaire rond ‘The Hill We Climb’ van Amanda Gorman. Rijneveld beantwoordt erin waarom ze het gedicht wel wilde vertalen: ‘je wilt zeggen dat je misschien niet alles begrijpt, dat je vast / nooit helemaal de geraakte snaar vindt, maar dat je het / wel voelt, ja, je voelt het’ Maar er staat ook in waarom het kon: ‘Nooit het verzet kwijtgeraakt, en toch inzien wanneer
het niet jouw plek is’. Het gedicht eindigt met een positieve draai: ‘kom na het knielen weer overeind en recht samen de rug.’

Lees het gedicht ‘Alles bewoonbaar’ online hier, maar als je het in een andere vormgeving wilt lezen dan moet je de papieren krant kopen, maar daar is het gedicht weer gecentreerd en we weten niet of dat de bedoeling was.