Nieuws: Wilma de Rek – ‘Wie mensen reduceert tot lid van een groep op basis van hun huidskleur of gender, doet aan racisme en discriminatie’

In de kranten woedt de mediastorm nog na over het teruggeven van de opdracht om het gedicht ‘The hill we climb’ van Amanda Gorman te vertalen door Marieke Lucas Rijneveld.

Wilma de Rek, de boekenbaas van de Volkskrant, constateert een kloof tussen de ‘wereld die voornamelijk uit schermpjes bestaat, waarachter een klein groepje kwaaiige types elkaar zit op te stoken’ en de echte wereld waartoe De Rek behoort. En nu had de Volkskrant zomaar een pagina weggeven aan ‘mode-activiste’ Janice Deul, waardoor het ‘geneuzel in de marge’ opeens heel groot werd. De Rek maakt haar standpunt duidelijk:

Als Amanda Gorman was gevraagd het werk van Marieke Lucas Rijneveld te vertalen en iemand had geroepen dat zij daar niet toe in staat was omdat ze zwart is, zou de wereld te klein zijn. En terecht. Wie mensen reduceert tot lid van een groep op basis van hun huidskleur of gender, doet aan racisme en discriminatie.

Lees haar hele stuk hier.

In de lokale krant Het Parool laat Johan Fretz een ander geluid horen:

Rijneveld, die inmiddels vanwege de kritiek heeft bedankt voor de eer, zei in de aankondiging: ‘In een tijd van toenemende polarisatie toont Amanda Gorman (…) de kracht van verzoening’. Ik ben er zelf in het verleden terecht op aangesproken dat zulke stellingen veel minder nobel zijn dan ze klinken. Ze impliceren dat polarisatie toeneemt door gelijke kwaden die verzoening tegenhouden, terwijl de polarisatie in werkelijkheid enkel toeneemt omdat er aan de ene kant mensen opstaan die gelijkwaardigheid opeisen en aan de andere kant mensen opstaan die zich daar rabiaat tegen verzetten. De suggestie dat die botsing tegenover verzoening staat, kan alleen worden gemaakt vanuit een neutrale positie, die ver afstaat van Gormans eigen visie.

In het NRC Handelsblad is Stephan Sanders niet zo ‘woke’:

Het vak heet ‘vertalen’ en niet overschrijven of personifiëren. Er komt taalvaardigheid bij kijken en inlevingsvermogen, ongeacht gender of kleur. Er zijn twee mogelijkheden: ófwel de zo geroemde empathie is gebonden aan strikte grenzen. Dan is het wel braaf dat ‘witten’ hun best doen zich in te leven in de gevoelens van bruine en zwarte mensen, maar tevergeefs is het ook. Óf empathie begint daar, waar verschillen overwonnen moeten worden.

Op Facebook onderzocht Auke Hulst de mechanieken achter de keuze voor de vertaler.