Ergens in de jaren ‘90 kreeg ik een wekkerradio van het merk Philips. Die staat nu nog steeds naast mijn bed. De nachten verstrijken in helder rode cijfers, soms word ik door andere stemmen gewekt. De vormgeving is nondescript, praktisch. Het is het enige elektronische apparaat in mijn boedel dat langzamer oud wordt dan de hand die hem bedient. Het feit dat ie niet stuk gaat is een deugd die een grote slagschaduw werpt over alle kwaliteiten van nieuwe wekkerradio’s.