Met gestrekt been gaan Yra van Dijk en Marie-José Klaver erin. In hun stuk ‘Fastfood voor jonge lezers: de schadelijke promotie van pulp in het onderwijs’ voor de Volkskrant blijken ze niet zo onder de indruk van de boeken (en dan vooral die van Mel Wallis de Vries) die op de shortlists staan van de Jonge Jury.

Het zijn verhalen die seksistisch en racistisch denken bevestigen, de lezer alleen van kick naar kick jagen. Verhalen die stilistisch, inhoudelijk, cultureel en moreel armoedig en zelfs schadelijk zijn. We analyseerden de shortlist van dit jaar en alle winnende titels van de afgelopen tien jaar, waarvan er zeven werden geschreven door een auteur: Mel Wallis de Vries.

Op de site van de Nederlandse Boekengids staat een uitgebreide versie van het artikel. Daar staat ook wat lezers opsteken van de boeken van Mel Wallis de Vries (tegenwoordig ambassadeur van de Jonge Jury met dank aan Stichting Lezen):

1 Dat lezen alleen maar leuk is als je van thrill in thrill valt.
2 Dat fictie bestaat uit dialogen, net als televisieseries.
3 Dat verhalen altijd exact hetzelfde patroon volgen.
4 Dat je in tijden van gevaar hoe dan ook niet kunt vertrouwen op je vrienden, ouders, leraren of de politie.
5 Dat jongens er alleen op uit zijn je aan te randen of te vermoorden.
6 Dat een van je vriendinnen of klasgenoten een seriemoordenaar kan zijn.
7 Dat je vooral niet op reis moet gaan als meisje.
8 Dat je als meisje voortdurend gevaar loopt, en dat je daar willoos aan overgeleverd bent.
9 Dat mensen met kanker stinken, eng zijn en eventueel moorddadig.
10 Dat iedereen wit is, in Amsterdam woont, en Britt, Daan of Emma heet.
11 Dat je politieke, culturele of maatschappelijke omgeving (zoals religie, landschap, het klimaat of bijvoorbeeld film) geen enkele rol van belang speelt.
12 Dat wat ertoe doet met vakantie gaan, feestjes bezoeken, eten, drinken, sociale media, roddelen en uitgaan is.