Vandaag staat de eerste column van Lale Gül in de lokale krant Het Parool. De eerste column is vooral een voorstelronde al is zij ‘sinds kort een soort halve BN’er door het succes van mijn autobiografische debuut­roman Ik ga leven […]’. Na een korte uitweiding over de nasleep en ‘de ongezelligste stervelingen hier op aarde: fundamentalisten. Extremisten. Zieke geesten.’ stipt ze het verkoopsucces van het boek aan, de vertalingen die op stapel staan en de verfilming. Haar tweede boek zal gaan over de nasleep van het eerste boek (waar zal het derde boek dan over gaan?). Maar voorlopig komt er dus elke week een opinie van Gül in Het Parool:

Mijn insteek daarbij is om onvoorspelbaar en origineel te zijn en het vooral over onderbelichte onderwerpen te hebben met mijn eigen invalshoek, die toch wel vaak afwijkend is.

Gelukkig is dat een heel andere insteek dan collega-columnisten hebben. Elke zaterdag Lale Gül dus.