In NRC Handelsblad schrijft Ted van Lieshout een stuk naar aanleiding van een opmerking in het juryrapport van de Griffeljury over inclusiviteit.

Een mooi streven, maar nog niet zo makkelijk te realiseren, zeker als je tot de witte schrijvers behoort:

Het klinkt onbeholpen als je schrijft: ‘Zij streelde met haar hand langs haar witte gezicht, terwijl ze zag hoe hij zijn vingers door zijn kroeshaar haalde.’ Zodra je iemands kleur benoemt, suggereert dat een probleem. Of in ieder geval dat het een ról speelt in het verhaal, terwijl je nu juist wilt vermijden dat iemands kleur nadrukkelijk wordt aangezet.

Er moeten meer kinderboekenmakers van kleur komen, want van het handjevol kinderboeken van makers met kleur is Van Lieshout nog niet echt onder de indruk.

Uit bestudering van meerdere teksten van dapperen die het wél probeerden, blijkt dat een substantieel deel zich niet voldoende ingelezen of verdiept heeft in het vak van schrijven voor de jeugd.

Daarom wordt het tijd voor een aanmoedigingsgfonds. Lees het hele artikel hier.