Martijn Wijchers schrijft in Trouw over zijn ‘ervaringen als zwarte, homoseksuele docent’. De afgelopen week schreef hij over drie gewapende agenten die zijn huis binnenliepen voor een kennismakingsgesprek.

“Goh, mooi huis hoor. Mooie inrichting ook. Wat voor werk doe je?” Ik vertel dat ik voor de klas sta. “Ik wist niet dat leraren zoveel verdienen, haha! Woon je hier alleen?” Ik schud mijn hoofd. Langzaam bekruipt me een ongemakkelijk gevoel. Waarom stellen ze deze vragen? Is het normaal dat de politie komt kennismaken als je bent verhuisd? Zo ja, waarom is dat na de vorige verhuizing niet gebeurd? Doen ze dit bij iedereen en hebben ze dan niets beters te doen?

De column krijgt vandaag een vervolg in de krant. Omdat het voorval al een tijd geleden heeft plaatsgevonden kan de politie niet aangeven waarom drie agenten langskwamen.

De politie in Den Haag kan zich voorstellen dat Wijchers zich ongemakkelijk voelde en zegt dat agenten nooit zomaar bij iemand aanbellen en binnenkomen. Daar moet een dringende reden voor zijn, en een kennismakingsgesprek valt daar niet onder.