Interessant stuk van de ombudsman van NRC Handelsblad Sjoerd de Jong over de vijfsterrenrecensie van gelegenheidsrecensent Quinsy Gario voor de vertaling door Zaïre Krieger van Amanda Gormans gedicht The Hill We Climb. Marcel van Roosmalen, schreef vervolgens een column in de NRC waarin hij beweerde dat Gario niet kon schrijven.

Gario klaagde bij de ombudsman.

Hij ziet een „patroon” (al eerder kraakte Stephan Sanders harde noten over Gario’s rol in BIJ1) en een onveilige omgeving voor zwarte (of Zwarte) auteurs.

Volgens De Jong is dat patroon er niet, omdat witte columnisten ook witte medewerkers van de krant bekritiseren.

De Jong heeft inhoudelijke kritiek op het stuk van Gario al verpakt hij die in de aansporing om nog een stuk over de vertaling te schrijven:

Jargonvrij was die niet, nee, en de recensent zag de bijbelse verwijzingen van de katholieke Gorman over het hoofd. Maar onbegrijpelijk was zijn stuk zeker niet, voor wie de afgelopen jaren een beetje heeft opgelet. Provocerend wel: Gario prees de vertaler omdat die Gormans „patriottisme” had gecorrigeerd – en dat roept, als hij gelijk heeft, de vraag op: mag een vertaler dat doen? Daar zit dus nog wel een vervolgstuk in.

Uiteindelijk beveelt De Jong aan dat er meer tijd genomen moet worden bij de bespreking van een stuk ‘dan had beter uitgelegd kunnen worden waarom juist Gario was gevraagd én had zijn oordeel, interessant maar parti-pris, eventueel kunnen worden geplaatst naast dat van andere kenners, zoals soms gebeurt bij films.’

Lees het hele stuk van de ombudsman hier.