Column: L.H. Wiener – Open brief aan Arnon Grunberg
Open brief aan Arnon Grunberg
Beste Arnon,
Al enkele malen eerder heb ik erop gewezen dat het een rechtstreeks schandaal is dat Jeroen Brouwers de P.C. Hooftprijs nog niet heeft gekregen. Jij zal dat niet met me eens zijn, want ooit schreef je dat Jeroen Brouwers schrijft met een tampon, of als een tampon. Ik heb geen zin om de juiste formulering van die onzin op te zoeken en kan slechts concluderen dat je polemisch vermogen soms stokt en dan afzakt naar de humor van het studentenblaadje Propria Cures.
Ik heb je ooit in het Amstel Hotel ruiterlijk gefeliciteerd, met een handdruk en een gefingeerde glimlach, toen je de Libris literatuurprijs 2007 voor mijn neus wegkaapte. Ik zat daar in die kristallen eetzaal aan tafel naast het vriendelijke jurylid Erik Vlaminck, die mij tussen de exquise gerechten door toevertrouwde dat hij zijn best voor me had gedaan wat betreft mijn roman De verering van Quirina T., maar dat de stemming toch in jouw voordeel was uitgevallen. Ik was dus een eervolle tweede, tel uit je verlies. Winner takes all, het scheelt maar één letter met Wiener takes all.
Ik wil op die jurybeslissing niet afdingen, Tirza is vanzelfsprekend veel beter dan Quirina, maar toen je twee jaar later, in 2009, de Constantijn Huygens prijs kreeg toebedeeld, op je 38ste, terwijl het hier om een oeuvreprijs gaat, twijfelde ik aan de competentie van de jury.
Maar nu, opnieuw en voor de zoveelste keer, ter zake:
Dat jij de P.C. Hooftprijs ooit zou verwerven stond in de sterren geschreven, zoals dat ook gold voor de Constantijn Huygens prijs, die je veel later ook zeker zou verdienen, net als de P.C. Hooftprijs en waarschijnlijk ook nog de prijs der Nederlandse Letteren, warte nur, maar dat Jeroen Brouwers, met een torenend oeuvre van meer dan zestig titels nu opnieuw gepasseerd is, terwijl de dood op weg is naar zijn huis, is niets minder dan een schrijnende omissie.
En Arnon, meer nog dan dat: Jeroen Brouwers, die volgens jou schrijft als een tampon, of met een tampon (hoe verkrampt kan men denken) verdient de P.C. Hooftprijs niet alleen voor zijn fictionele werk, maar evenzeer voor zijn essayistisch oeuvre. Alleen al zijn zelfmoord boek De laatste deur rechtvaardigt een P.C. Hooft bekroning, naast zijn polemisch werk, dat staat als een wurgpaal.
Hartelijke groet,
Lodewijk Wiener