Nieuws: De nieuwe NBD Biblion-recensies werken met schuifjes – Ronald Giphart redelijk veel seks, Lisa Weeda relatief weinig geweld
NBD Biblion heeft al een paar recensies nieuwe stijl gepubliceerd. De grootste verandering betreft het nietszeggende tekstje dat erbij staat. Boven die nietszeggende tekstjes staan vier schuifjes: activiteit (van relax naar concentratie); stemming (van vrolijk naar duister); seks (van geen naar veel); geweld (van geen naar veel).
Bij de volwassen fictie zijn Mary van Anne Eekhout, Aleksandra van Lisa Weeda en Nachtangst van Ronald Giphart uitgewerkt. De computer vindt dat er niet heel veel geweld in Aleksandra voorkomt en je vraagt je af hoe de computer de communistische terreur, de Tweede Wereldoorlog, de oorlog op de Krim met plunderingen en moorden beoordeelt met een schuifje bij geweld dat in het midden staat.
Zie hier voor meer voorbeelden.
Dat zal heel veel mensen aan het lezen brengen, zo inspirerend… of is dat ook niet meer nodig, lezen?
Hoe staat het inmiddels met deze eerdere ontwikkeling? Een NRC-kop (24 maart 2017): ‘Big data en algoritmes moeten worstsellers gaan voorkomen’ – dat gaat dan over het ‘ontrafelen’ van boeken in het kader van een pilotproject waarin uitgeefconcern WPG (van onder andere De Bezige Bij en A.W. Bruna) samen met het toch alom gerespecteerde Huygens-instituut en de Koninklijke Bibliotheek onderzoekt what makes a book tick (zoals ik het maar in het Engels samenvat.
De WPG-directeur: ‘We bekijken bijvoorbeeld hoeveel geweld erin zit, hoeveel seks, of het een happy ending heeft, waar het verhaal zich afspeelt en hoe divers het woordgebruik is.’
Dit alles natuurlijk om een zo groot mogelijk publiek te vinden voor een boek. Dat is in de eerste plaats al onzin omdat er niet bereikt zal worden dat mensen meer boeken gaan lezen: de leestijd die men tot zijn beschikking heeft is nu eenmaal beperkt, die wordt niet groter door de inzet van algoritmes en ook heeft men niet ineens meer geld om aan boeken uit te geven.
Dan is er nog het eenheidsworstgevaar: het aanbod van boeken wordt dan een soort muzak waarbij oorspronkelijkheid weinig kans maakt.
(De WPG-directeur nog een keer: ‘Als je straks een manuscript in de machine stopt, kun je de recensie schrijven zonder het gelezen te hebben.’)
Dat toepassing van dat schuifjes-systeem moet wat mij betreft beperkt worden tot artikelen als staafmixers.
De mannen van Jiskefet hebben deze gekkigheid al geportretteerd in hun bizarre sketch met een bezoek aan een boekhandel in Haarlem.
Juist goed!…volgende stap is dat
boeken ook geschreven worden door het
algoritme, en tenslotte ook alleen nog
door computers worden gelezen. Wat
een tijdwinst.
Je kunt een computer niet een boek laten lezen, laat staan het beoordelen. Heel slecht idee. Als je een boek schrijft over meneer de Kat denkt de computer dat het over katten gaat.
Na lezing van de voorbeelden in het persbericht van NBD Biblion. De recensies zijn duidelijk afgezakt naar het niveau van flapteksten: even nietszeggend. Prulschrijverij dat niet genoeg informeert om het boek te willen lezen. Misschien is dat voor bibliotheken genoeg, maar voor lezers is het onvoldoende. Met zo’n besprekingen koop je boeken blind.