Mijn lieve gunsteling (Atlas Contact) van Marieke Lucas Rijneveld kreeg de eerste Boon voor fictie en non-fictie én de publieksprijs. ‍Een zee van Liefde (Lannoo) van Pieter Gaudesaboos won de Boon voor kinder- en jeugdliteratuur én de publieksprijs. Dat is vanavond bekendgemaakt bij de feestelijke uitreiking van de eerste Boon, een nieuwe literatuurprijs in Vlaanderen. Beide winnaars kregen 50.000 euro en nog eens 5.000 voor de publieksprijs.

De jury (Brigitte Raskin (voorzitter), Krist Biebauw, Sophia Blyden, Sam De Wilde, Rashif El Kaoui, Catherine Vuylsteke) schreef over Mijn lieve gunsteling:

Marieke Lucas Rijneveld laat in ‘Mijn lieve gunsteling’ een veearts van 49, getrouwd en vader, zich richten tot een meisje van veertien dat hij obsessief wilde bezitten en inpalmde met zijn aandacht voor wie en hoe zij was en wat haar bezighield. Een ongemakkelijk verhaal dat de lezer door zijn virtuoze taligheid binnenzuigt in een adembenemende monoloog.

Van ons werd ook de keuze voor één prijswinnaar verwacht, en die werd unaniem. In deze polyfonie stijgt een van die unieke, rijke stemmen boven de anderen uit, in een Nederlands dat glinstert en gloeit, onstuitbaar stroomt en stuwt, aards en zintuiglijk, beschrijvend en beschouwend, diepzinnig en toch licht is. Want er is in de Nederlandstalige literatuur weer een geboren schrijver aan het werk gegaan, aan wie wij vol bewondering de Vlaamse Literatuurprijs 2022 toekennen, de eerste Boon.
Marieke Lucas Rijneveld, wat heb jij een goed boek geschreven.

De jury (Martine Tanghe (voorzitter), Karin Amatmoekrim, Karla De Ceulener, Bart Desmyter, Vanessa Joosen, Fatinha Ramos) schreef over Een zee van liefde:

Daarbij vielen we unaniem voor een boek over een dapper hoofdpersonage, over iemand die niet terugschrikt voor een avontuur en voor zichzelf een toekomst durft te dromen. Een boek dat aantoont hoe je je grenzen kunt verleggen en jezelf beter kunt leren kennen. Het is serieus, maar deed ons ook hardop lachen. Het leest als een film, met echo’s en spiegeleffecten, en speelt met het vertelritme. De kracht van dit boek ligt in de eenvoud: de tekst is uitgepuurd, er staat geen woord te veel en elk detail klopt. Soms zijn er helemaal geen woorden nodig, en dan vertellen de al even uitgepuurde en nostalgische tekeningen het verhaal voort. Door dat bijzondere samenspel van woord en beeld kan het boek jonge kinderen bekoren, terwijl het ook oudere lezers zal ontroeren.