Nieuws: Philip Huff gestoken door Volkskrantrecensie die rept over ‘zelfhulpproza’
Wat je van bloed weet van Philip Huff is al een besteller en dat is wellicht mede te danken aan de lovende recensie (‘De nieuwe roman van Philip Huff snijdt door de ziel‘) van Thomas de Veen twee weken geleden in NRC Handelsblad die vier ballen overhad voor deze autobiografische roman. Vandaag staat er een wat minder positieve recensie (‘De roman waar Philip Huff het langst aan werkte, is zijn minst rijpe en minst evenwichtige‘) van Maarten Steenmeijer in de Volkskrant. Drie sterren heeft Steenmeijer over voor het boek.
En het is natuurlijk prettig voor de verteller dat hij de demonen uit zijn jeugd ten slotte weet te kooien en vooruit durft te kijken, maar dan toch liever niet in dit soort zelfhulpproza: ‘Op weg naar die toekomst probeer je je zo bewust mogelijk door het leven te bewegen, de scheurtjes te herstellen en liefdevolle ondersteuning te geven aan iedereen in je omgeving, onder wie dus ook jijzelf.’
Allemaal een kwestie van leeftijd analyseert Huff op Twitter:
Wat wel opvalt aan die kritische reacties, is de oververtegenwoordiging van mannen van boven de 60: 'Dit breng je niet naar buiten.' 'Dit los je zelf op.'
Wat zegt dat? Wekt bij mij de indruk dat het onderwerp privé te bespreken is – maar niet met (literair) publiek. [2/
— Philip Huff (@huffphilip) March 5, 2022
Over het tweede deel van het boek schrijft hij: 'Dit is niet de taal van een schrijver.'
Lijkt me een typische zin. Staat die 'taal van een schrijver' in steen gebeiteld of kan die veranderen? Of moet het weer zoals het 'hoort?' [4/
— Philip Huff (@huffphilip) March 5, 2022
Die (on)wil – of angst? – je te verdiepen in de ander en het andere. Dat vereist nl. een zekere bereidheid je positie van autoriteit te verlaten en je open te stellen.
Dat hij dat niet doet, vind ik jammer, maar toont volgens mij ook het belang van het boek. [6/6]
— Philip Huff (@huffphilip) March 5, 2022
Zelfhulpproza lijkt me nu niet bepaald een aanduiding voor een nieuw literair taalexperiment. Als Huff er zo graag een generatiestrijd van wil maken kan je net zo goed zeggen dat hij een exponent is van typische millenial/zoomer literatuur: als het maar over jezelf gaat, is het goed.