Sterke autobiostrip van een pompbediende

Natuurlijk steunen we de boekhandels, de stripwinkels en iedereen die boeken verkoopt, maar soms staat er zomaar iets geweldigs online waar we zonder tussenkomst van de detailhandel kennis van kunnen nemen. Zoals 24/7, een “semi-quasi-autobiografische” strip van Bob op ’t Land. Iedere week zet de stripmaker uit Deventer een deel van zijn besognes op Instagram (@boboptland) en het is ronduit hilarisch, lekker Hollands, snel en met een perfecte timing. Het is zo goed dat je steeds denkt: damn, dit is voor iedereen leuk. Een allemansvriend die een dikke hit kan worden, de meezinger voor de goegemeente.

In 24/7 maken we kennis met Bob, die zichzelf aldus introduceert: ‘In 2017 was ik net afgestudeerd aan de Kunstacademie. Na zes jaar lang intens te hebben gefocust op de abstracte diepgang en dramatiek van mijn innerlijkste zielenroerselen, stond ik plots voor een veel concretere uitdaging: hoe ga ik hier in godsnaam geld mee verdienen?’

Vanwege de ernst van de situatie besluit Bob het antwoord eventjes te parkeren. De tijdelijke oplossing van het probleem dient zich namelijk vrij eenvoudig aan. In zijn geval is dat een dynamische bijbaan met uitdagende uren op een schitterende locatie. Anders gezegd: achter de kassa van een 24-uurs pompstation met broodjeszaak aan de rand van de snelweg. Vanaf daar haakt de lezer aan en zien we Bob zich manmoedig door de misère ploeteren, met zijn grootse dromen en ideeën.

Hij begint vol enthousiasme, terwijl hij alles onderschat. Weinig idyllisch, noemt hij het zelf. In een heerlijke tekenstijl die perfect bij de snelle online omgeving past, lopen we met de bediende mee. Op ’t Land keek goed naar zijn Franse voorbeeld Lewis Trondheim (ineens zien we dan een cameo van Kobijn, ter bevestiging) en een beetje naar Manu Larcenet. Hun snelheid en trefzekerheid is bij Op ’t Land in goede handen, met dezelfde schwung en bravoure. Het zorgt voor een vertrouwde aanblik: de lezer is onmiddellijk op zijn plaats en midden in het verhaal.

Bob en zijn collega’s van het pompstation moeten zich veel laten welgevallen. Aanvankelijk verzanden ze niet in neerslachtigheid, maar gaan ze volop in de aanval: met een labelmaker maken ze nieuwe naambadges (‘Hoe heet jij vandaag?’ ‘Sjoekel-Bert jr., jij?’ ‘Lactaaf’). Maar dat blijft niet voortduren. Hij probeert een paar random masterplannen, voordat hij een echt masterplan lanceert: een kleine stap voor de mensheid, maar een grote stap voor Bob op ’t Land.

Wat het mooi maakt is dat Bob af en toe een terloopse bespiegeling op het leven loslaat, die raak is. Dan filosofeert hij kort over de mensen die hij ziet of de plek die het pompstation inneemt in het grotere geheel. Hij duidt zijn collega’s zonder vilein te worden; hij laat ze zelf het gat graven. Wie al twaalf jaar geen stap verder komt, moet misschien wat minder breed gaan zitten. En zo worstelt de protagonist met zichzelf: wat als hij wordt als Jasper? Dat hij er ook na een dozijn jaren dienstverband nog steeds met een prijstang rondloopt?

24/7 is een zeldzaam genoegen: zo’n strip waarvan de nieuwe aflevering niet snel genoeg kan komen en die altijd te kort is. Daar is een remedie voor. 24/7 zou perfect passen in albumformaat, in een reeks die flink op gang gehouden moet worden. Dus niet anderhalf jaar tussen deel 1 en 2, maar echt tempo tempo. Misschien lopen we nu vooruit op het Mastermasterplan, maar je moet groot willen denken om verder te komen. Zoals Bob het stelt: van een pompstation naar ‘een mokersaaie maar betaalde tekening over gebrekkige fietspaden in Oost-Nederland’ lijkt niets, maar is al een flinke stap. Hoog tijd voor de volgende.

Stefan Nieuwenhuis

Bob op ’t Land – 24/7. Te volgen via Instagram: @boboptland.