Heen en weer

Wie precies bedacht heeft om liedjes van Drs. P om te zetten in stripvorm, weet ik niet, maar het resultaat La bande dessinée de Drs. P mag er zijn. Frits Smid heeft 10 songteksten verstript. Daarbij zitten natuurlijk de hits ‘Veerpont’ (heen en weer), ‘Sneker café’, ‘Dodenrit’, ‘Het trapportaal’ en ‘De gezusters Karamazov’ (Tante Constance en tante Mathilde / woonden eendrachtig en knus bij elkaar. / Eén was hardhorend, de andere brilde. / In doorsnee waren zij zeventig jaar).

Smid heeft gekozen voor steeds een andere aanpak van de tekeningen bij de verschillende liedjes. Dat kan zitten in het gebruik van kleur of zwart-wit zitten, van strips in stroken of volledige pagina’s of mengvormen, voor meer realistische of meer karikaturale tekeningen. De variatie is enorm en tegelijkertijd creëert hij eenheid door allerlei kleine nuances. Zo wordt ieder lied voorafgegaan door een kleine tekening met een detail uit het liedje en verbeelding van Drs. P. Ook de inhoudsopgave is al speciaal, want die heeft de vorm van een Zwitsers zakmes (Heinz Polzer werd geboren in Zwitserland) en op elk onderdeel van het zakmes staat de titel van een lied.

De liedjes krijgen door de tekeningen een andere zeggingskracht. Dat gebeurt bijvoorbeeld bij ‘Het trapportaal’. In het lied zingt Drs. P: ‘Er ligt alweer een juffrouw in het trapportaal / die onnatuurlijk om het leven is gekomen. / Mijn vader zegt “Dat heb je van die commensaal. / Had jij die stiekemerd maar nooit in huis genomen.”‘ Smid tekent die dode juffrouwen wel heel luguber, badend in het bloed. Als je iets ziet is het toch anders, dan wanneer je iets hoort, zeker met die stem van Drs. P. Het geheel wordt er niet slechter door, je krijgt nu pas goed door waarover Drs. P al die jaren zong.

Voor ‘Dodenrit’ geldt eigenlijk hetzelfde. Dat wordt toch een beetje een horrorverhaal, terwijl we daar vroeger op tv heel erg om moesten lachen. Dat wil niet zeggen dat de humor helemaal verdwenen is, want ‘Veerpont’ is weer heel grappig en ook voor het eind van het lied waarin zo’n duizend keer ‘heen en weer’ wordt gezongen heeft Smid een mooie oplossing gevonden.

Vooraf was ik een beetje sceptisch over verstrippingen van liedjes. Frits Smid bewijst dat het wel degelijk kan en je hoopt dat er een vervolg komt met een andere zanger in het middelpunt.

Coen Peppelenbos

Frits Smid – La bande dessinée de Drs. P. Concertobooks, Amsterdam. 72 blz.