Nieuws: Herman Brusselmans rijdt nog even met de strontkar over Ronit Palache
In zijn scheldhoekje op The Post Online gaat Herman Brusselmans nog even tekeer tegen Ronit Palache. We noemen het even voor de volledigheid omdat Brusselmans heel vroeger tot de veelbelovende schrijvers behoorde. Misogynie vermengd met wat racisme en hup, ook Brusselmans heeft zijn centjes weer binnen.
Als Herman Brusselmans het voor je gaat opnemen, berg je dan maar.
— Erik Hoekstra (@ErikInkoper) June 21, 2022
Lecompte is een masochiste, zij functioneert onder types als Spijkers. Brusselmans is een beroepsprovocateur. Wie gedrag als dat van Spijkers normaliseert of het slachtoffer aanvalt, weet niet hoe psychische terreur werkt.
— Bibliofilie (@bibliofilie) June 21, 2022
Wel heb je ooit. Blijkt Mai Spijkers opeens een lul, Delphine Lecompte niet helemaal honderd en Herman Brusselmans al jaren een parodie op zichzelf.
— Jerry Hormone (@JerryHormone) June 21, 2022
En het dieptepunt (Herman Brusselmans op TPO) moest toen nog komen…
— ChrétienBreukers (@DeContrabas) June 21, 2022
Herman Brusselmans. Vroeger vonden we dat soort gasten imponerend – het waren archetypische dwarsliggers, de rebellen, de grote bekken, de heavy metal-gasten.
Nu staat-ie eenzaam in een wijkcentrum voor een handjevol fans te soleren.
— thomasvanaalten (@thomasvanaalten) June 21, 2022
Mannen met grote waffels. Over vrouwen die zich terecht uitspreken. Maakt niet uit hoeveel goede boeken een vent schrijft, soms blijkt ie gewoon ook zo’n huftertje te zijn.
En een zichzelf serieus nemend medium plaatst dan ook een link, zodat iedereen zelf er het zijne of hare van kan denken.
https://tpo.nl/2022/06/20/herman-brusselmans-dankzij-mai-spijkers-had-ronit-palache-nog-iets-anders-dan-haar-tieten-om-mee-uit-te-pakken/
Je zou ook op dat Twitterbericht kunnen klikken waar je een foto van Herman Brusselmans ziet en daaronder TPO.nl. Het is heel wonderbaarlijk, maar dan kom je ook bij dat artikel uit. De techniek staat echt voor niks.
Omdat je niet altijd maar hetzelfde boek kunt blijven schrijven en verkopen, heeft Brusselmans zich toegelegd op het op een ‘grappige’ manier (van het niveau achtjarige jongetjes, in de tijd dat hij er zelf nog een was) tegen zoveel mogelijk schenen aan te schoppen in de hoop nog wat aandacht te krijgen. En dat lukt nog ook. Dat Brusselmans iemand tegen de schenen schopt betekent overigens niet automatisch dat de eigenaar van die schenen altijd een terecht betoog heeft gehouden. De wereld is gelukkig niet zwart/wit, maar bestaat uit talloze nuances.