Nieuws: Hoofdredacteur De Standaard noemt uitspraak Jamal Ouariachi over Maria Vlaar een ‘aanslag in de nek’
Het komt niet vaak voor dat een hoofdredacteur zijn commentaar gebruikt voor een ophef binnen de literatuur. Directe aanleiding is de reactie die Ouariachi gaf op recensente Maria Vlaar die het gewaagd had om de hoofdpersoon van de overal lauw ontvangen roman Herfstdraad Jamal te noemen in een essay over autobiografische romans (de fout is door de krant meteen rechtgezet online). De recensie die Vlaar eerder voor De Standaard schreef is nu ook op haar site te lezen.
In een reactie op een opmerking van schrijver Lucas Zandberg reageerde Ouariachi aldus:
Karel Verhoeven, hoofdredacteur van De Standaard, vindt de situatie – een ‘aanslag in de nek’ – vallen onder intimidatie van de pers.
Pesten is groepsgedrag, en dat is in dit geval niet anders. Nogal wat schrijvers nemen deel aan de Facebookconversatie. Misschien werkt het therapeutisch om samen virtueel te tieren tegen ‘belatafelde’ (dat betekent: idiote) recensenten. Maar dat niemand van de omstanders tussenbeide komt om Ouariachi erop te wijzen dat zijn bloeddorst onacceptabel gewelddadig is, of dat er een zweem van vrouwenhaat in te bespeuren valt, is nog wat het meest verontrust. Niemand die eens naar zijn eigen nek tast om te voelen hoe dat dreigement zou binnenkomen.
Op Twitter bindt Jamal Ouariachi niet in:
Serieus, hoofdredacteur van @DeStandaard @dskarel? Mij beschuldigen van bloeddorst en vrouwenhaat (??) omdat ik op een wat creatieve wijze – als een moederkloek – mijn werk verdedig tegen onzinnige aantijgingen van een recensent? Wat een klucht!https://t.co/SBzhAiSwkK
— Jamal Ouariachi (@JamalOuariachi) June 16, 2022
Maar nee, niets van dat al. Wek maar gewoon de suggestie dat ik serieus iemand ben die halsslagaders doorbijt. Tuurlijk. Ik ben een enorme bedreiging voor de persvrijheid! Fijn dat je je prioriteiten wat dat betreft op orde hebt!
— Jamal Ouariachi (@JamalOuariachi) June 16, 2022
Tja, ik ben het wel met Verhoeven eens. Laat dan zien wat een goede recensent zou moeten doen en recenseer dat essay op een goede manier, in plaats van domweg lopen te schelden en te tieren. Dat komt nogal sneu over.
Jamal heeft gelijk en ongelijk. Gelijk om het dedain en neerbuigendheid van een hoofdredacteur (in zijn ivoren toren) aan de kaak te stellen. Maar of ‘Herfstdraad’ wel zo’n goed boek is, ik waag het te betwijfelen.
Recensies kunnen inderdaad de plank misslaan. Maar dit soort bedreigingen, hoe ze ook bedoeld zijn, laten auteurs beter achterwege. Die slaan altijd als een boemerang op henzelf terug, zoals ook in dit geval.