Dat het werken bij Prometheus niet echt een pretje was, was al lang geen publiek geheim, maar de beerput die de Volkskrant opentrekt, is redelijk onthutsend. Uitgever Mai Spijkers behandelt zijn personeel (vooral vrouwen) op een vrij hondse manier als we de deels anonieme getuigenissen mogen geloven.

‘Tijdens een redactievergadering zei hij over een vrouwelijke auteur dat die eens goed in haar reet moest worden geneukt’, zegt Femke. Jonge vrouwelijke auteurs noemde hij in vergaderingen steevast lekker wijf. Over oudere vrouwelijke auteurs was hij vaak neerbuigend. ‘Leg dat boek eens plat, ik hoef die ouwe bek niet te zien’, zou hij over een gerenommeerde schrijfster hebben gezegd.

En dan moet het ergste waarschijnlijk nog komen, want morgen verschijnt een artikel van Ronit Palache die jarenlang de publiciteitsafdeling van Prometheus bestierde.

In het essay beschuldigt Palache haar voormalige baas van grensoverschrijdend gedrag en machtsmisbruik. Zij beschrijft hoe ook zij, aan de top van de organisatie, vernederingen onderging en onderzoekt haar eigen rol als omstander en soms actieve bekrachtiger van een ongezonde werkcultuur.