Klamme herinneringen aan sektarische types in stoffig Texas

Zelden met zulke hoge verwachtingen begonnen aan het tweede complete story arc van een comic. Het eerste verhaal van de Texaanse misdaadcomic That Texas Blood, van het wervelende duo Chris Condon en Jacob Phillips, legde de lat meteen hoog. Voor de lezer met een korte aandachtsspanne: dit verhaal is nóg beter, nóg broeieriger en zit nóg sterker in elkaar. Als de heren in dit tempo doorgaan en met deze intensiteit, dan kan de verwende crime-comiclezer nog veel verwachten – en waarom zouden ze niet?

Het is slim dat Condon en Phillips hebben gekozen voor Texas in de titel. Intussen lijkt er namelijk een heel nieuw subgenre te zijn ontstaan, het zogenaamde Texas mysterie: donker, uitzichtloos, eigengereid en agressief. Het is een beeld dat zorgvuldig gecultiveerd wordt in de media, waar het godvrezende en primitieve Texas vaak als een Trumpiaans hell hole wordt afgeschilderd. In Ambrose County is het niet anders. Het is een uitgestrekt landelijk gebied, met weinig perspectief en af en toe een hallucinante ontwikkeling die de boel kortstondig op scherp zet. In deel 1, dat net als deel 2 geen aparte titel heeft, werd dat perfect ingezet. De lezer had na een paar intriges, leugens en schietpartijen alles helder voor de geest. Geen plek om lang te blijven.

In Ambrose is een man die alles weet en iedereen kent: Joe Bob werkt op het politiebureau en omdat hij al op leeftijd is, doet hij het wat rustiger aan. Die rust doet hem minder goed dan hij zou willen, want er zijn een aantal zaken uit zijn verleden die hem blijven achtervolgen. In deze tweede aflevering van That Texas Blood vertelt hij een van die verhalen aan een jongere collega: dat van een vermist meisje, haar vermoorde broertje en twee mannen waarvan ze destijds vermoedden dat ze bij een sekte hoorden.

In iets meer dan 150 pagina’s wordt het verhaal op een bloedstollende manier naverteld: hoe er een tamelijk dwingende privédetective bij hen aanklopt met belastende informatie over een zonderlinge figuur die in de buurt woont en die er vreemde gewoonten op nahoudt. De agenten van dienst, onder wie een jonge Joe Bob, laten het met rust: ze kunnen onmogelijk alles en iedereen gaan onderzoeken als iemand ongevraagd om actie verzoekt. En toch laat het Joe Bob niet los, vooral omdat hij het ontvoerde meisje persoonlijk kent. Er is bovendien geen tijd te verliezen.

Phillips* heeft de karakterkop van Joe Bob perfect in de vingers: die is verweerd, geraakt en menselijk. We zien zijn verdriet en onmacht terug in zijn ouder wordende lijf. Die emotie weet Condon mooi te vangen in het verhaal. Door slim heen en weer te springen tussen vroeger en nu worden de gruwelijke herinneringen levendiger en heviger; in gesprek met zijn collega probeert Joe Bob zijn wandel na al die jaren nog eens na te gaan. Waarom koos hij voor de dingen die hij deed? Hoe werkt het in het hoofd van een agent als het hem persoonlijk raakt? En is dat niet onvermijdelijk in een gat als Ambrose – waar iedereen elkaar kent?

Dit tweede deel van That Texas Blood is een aanrader voor een warme zomeravond. Het eerste deel is nu zelfs maar een tientje (vast niet overal, dus doe je best!) waarmee twee avondjes Texas in het verschiet liggen. Ons voordeel: de betrekkelijke rust van ons balkon of achtertuin. En koud afdouchen als het je echt te veel wordt.

Stefan Nieuwenhuis

Chris Condon & Jacob Phillips – That Texas Blood Volume 2. Image. 176 blz. $ 16.95.

* altijd moet Jacob Phillips horen dat hij de zoon van Sean Phillips is, de stripmaker die furore maakt met Ed Brubaker in het strip noir genre (Fade Out, Criminal, Kill or be killed). Jacob kleurde een aantal van hun albums in, maar staat nu op eigen benen: als tekenaar en als inkleurder.