De doorbraak van Anjet Daanje kwam toen er in NRC Handelsblad een lovende recensie van Thomas de Veen verscheen over De herinnerde soldaat nadat deze roman op de longlist van de Libris Literatuur Prijs kwam. In de Volkskrant kreeg het boek een kort signalement in de rubriek ‘Deze boeken zijn ook interessant, en wel hierom’. Bo van Houwelingen schreef:

Anjet Daanje (1965) heeft De herinnerde soldaat in een benevelende, haast manische stijl geschreven. Vrijwel elke alinea begint met ‘En’, alsof de geschiedenis een opeenstapeling is van gebeurtenissen en gevoelens. En zo moet het voor Amand zijn, die zijn leven opnieuw vormgeeft door elk brokje informatie op het volgende te stapelen. En zo wordt de lezer voortgestuwd, ruim vijfhonderd pagina’s lang. En soms dreigt de roman aan zijn eigen kwaliteit ten onder te gaan: de lezer raakt overspoeld door alle details en het trage, maar toch nietsontziende tempo. Een buitenissig liefdesverhaal dat om veel tijd en geduld vraagt.

In het nieuwsbericht dat Bo van Houwelingen voor de Volkskrant schreef naar aanleiding van de Boekenbon Literatuurprijs komt De herinnerde soldaat ook ter sprake. Het oordeel is een tikje beter geworden.

De herinnerde soldaat is een buitenissig liefde-in-tijden-van-oorlogsverhaal geschreven in een denderende, haast manische stijl die de lezer ruim vijfhonderd pagina’s geboeid houdt. Het betekent haar doorbraak.

(Foto Thomas de Veen en Anjet Daanje bij de uitreiking van de Boekenbon Literatuurprijs © Roos Custers)