Hannes Meinkema (pseudoniem van Hannemieke Stamperius) is op 79-jarige leeftijd overleden. Ze schreef ook nog onder de naam Justa Abbing literaire detectives. In 1974 debuteerde ze als Hannes Meinkema met De maaneter In 1976 verscheen haar meest bekende, roman En dan is er koffie. Ze beschrijft het boek op haar website als volgt:

Nog steeds is dit hèt boek over de tijdgeest van de roemruchte jaren zeventig. Het vrije hippieleven met zijn drugs en driehoeksverhoudingen, generatiekloven, burgerlijkheid en antiburgerlijkheid, vrouwenonderdrukking – het staat er allemaal in.

In 1978 richtte ze het tijdschrift Chrysallis op, een tijdschrift waarin de literatuur van vrouwen de voorrang kreeg.

In 1982 interviewde Chris van der Heijden Hannes Meinkema in Bzzlletin over de niet malse kritiek op haar werk en haar feministische kijk op het leven. Het interview eindigt zo:

Er is nog nooit iemand geweest, die mij langer dan een uur kende en mij verweet, dat ik niet genuanceerd zou zijn. Ik heb eens iemand van de VPRO hier gehad, die dacht: nou, nou, ik ga op bezoek bij superteef … En halverwege het gesprek riep hij uit: hoe kan dat nu, daar moet iets aan gedaan worden! Het is misschien niet aardig tegenover een deel van mijn medezusters, maar ik vind het vaak een uiterst irrelevante vraag wat wel en niet feministisch is. Er zijn sommige dingen, die een evident gebrek aan respect tonen tegenover die mensen op de wereld, die vrouwen zijn en daar moet je je tegen verzetten. Maar verder erken ik geen normen. In iedere beweging is dat natuurlijk een groot probleem … Zelf loop ik in ieder geval niet continu te snuffelen: is dat een goede feministe en dat?; is dat een aardige man, omdat hij feministisch is…? Ik vind dat zonde van mijn tijd.

In een necrologie in Trouw schrijft Iris Pronk over de laatste jaren van Meinkema. Haar laatste boek werd niet meer uitgegeven. Ze legde zich toe op schilderen. Door een botziekte had ze al meer dan twintig jaar last van constante pijn. Door zich grondig te verdiepen in de materie rond chronische pijn was ze de laatste jaren ook pijncoach.

(foto Hannemieke Stamperius in 1990: Fotopersbureau De Boer, CC 1.0, via Wikimedia)