Bestseller Boy, de serie naar de roman Bestsellerboy van Mano Bouzamour, was een kijkcijferfiasco. Dat kwam, betoogden we week na week, door de zeldzaam slecht gekozen programmering op NPO3. Eerst tegenover het WK voetbal, op Tweede Kerstdag tijdens de kerstmaaltijd, een week later op Nieuwjaarsdag en later tegenover publiekskanonnen op NPO1. Je kunt ook meteen je geld door de wc spoelen.

Rinskje Koelewijn, onder meer tv-recensent bij NRC, ontdekte de serie nadat deze was afgelopen en ging meteen 4 afleveringen bingewatchen op NPO Start.

En inderdaad, Shahine El-Hamus is zo’n acteur naar wie je wil blijven kijken en die je gelooft. Maar er is meer. Het is de stadse sfeer van de serie, de dialogen, de taal van Momo en zijn vrienden die net zo onverstaanbaar klinkt als op straat en ach, die ouders die niets van Momo’s schrijfsels moeten weten en hem het huis uitzetten, je hebt met ze te doen.

‘Hoe heb ik dit kunnen missen?’ vraagt Koelewijn zich af. Lees de rest van haar stuk hier.

Misschien kan de serie op een beter tijdstip op een ander net herhaald worden?