Op Twitter plaatst Rien Emmery van Knack een historische kanttekening bij de discussie over aanpassingen in de boeken van Roald Dahl. De schrijver paste zijn eigen tekst ook aan.

Op Facebook legt Jeroen Olyslaegers de commerciële belangen bloot:

Het is belangrijk om te weten, zo vermoed ik toch, dat er zoiets bestaat als de Roald Dahl Story Company.

In 2020 heeft de familie Dahl (die dit bedrijf mee beheert, en waar de kleinzoon van Dahl de zaken bestiert) al zijn excuses aangeboden voor mogelijk kwetsend taalgebruik in het werk van den bompa.

Vervolgens heeft de Roald Dahl Story Company samen met de uitgever Puffin Books een consulting bedrijf aangetrokken dat ‘Inclusive Minds’ heet, een collectief dat beweert ‘passionate’ te zijn over kinderliteratuur en inclusie: “a collective for people who are passionate about inclusion, diversity, equality and accessibility in children’s literature.”
Dat collectief, nee: bedrijf; is door alle teksten gegaan en heeft verandering gesuggereerd die inmiddels is toegepast.

In 2021 heeft Netflix de Roald Dahl Story Company gekocht…

Dat is de historiek.
En die is veelzeggend.

Vaak wanneer het over ‘gevoeligheid’ gaat van een ‘artistiek product’ staat inclusie helemaal niet centraal. ‘Gevoeligheid’ is bullshit waar mensen wat aan verdienen. Het gaat over een ’target audience’ te bereiken en in het geval van Roald Dahls werk betekent dat een potentieel breed publiek.

Het gaat met andere woorden over geld.
Het loont de moeite om u wat te informeren vooraleer in een kramp te schieten à la ‘dit gaat nu wel echt veel te ver.’
Uitzicht op winst gaat vrijwel altijd te ver.
Geld en ethiek? Moeilijke tango, richting misbruik.
Inclusie? Just another way to make a buck. Net zo goed misbruik.

(foto Bookshelf with stacks of books by Roald Dahl: solarisgirl, CC BY-SA 2.0)