​​Van alle doden zijn scheepswrakken het meest levend. Ze stierven in de golven, zweefden naar het benedenrijk. Daar leven ze – rondspanten, knikspanten, rompen vol geschiedenis – verzonken in de bodem voort. In de Flevopolder liggen er nog honderden. Een strak kavelgrid, getekend door vaste mensenhand. Daaronder de willekeur van het lot, verspreid door het land. Ooit werd hier de stem van het water gevreesd en gehoord. Maa rde chaos van rampen is eerst onder slib, nu onder vruchtbare akkers gesmoord.


* Flevoland, scheepswrakkenland (de Volkskrant 4 maart 2023)