Column: 80 woorden – De zesde van Beethoven
Ooit solliciteerde ik naar een baan in Maastricht. Na het sollicitatiegesprek ging ik naar café Tribunal aan de Tongersestraat. Pindadoppen op de grond werpend raakte ik in gesprek met een juist afgestudeerde arts in opleiding. Het werd heel laat. Ik mocht op zijn bank slapen. Maar eerst muziek. Onder een wanhopig stampvoetende bovenbuurman draaide hij keihard de zesde van Beethoven en dirigeerde feilloos mee. Tevreden over zijn optreden wierp hij het dirigeerstokje op de grond en viel er zelf bovenop.