Geweldige schrijver, geen beste roman

Wij zijn van diamant – naar ik meen de negende roman van Alex Boogers – gaat flitsend uit de startblokken met een fraai neergepenseelde scenery, die zich afspeelt in de ruige natuur van de Amerikaanse Noordwestkust. In een park buiten Seattle, aan de voet van een waterval, wordt het levenloze lichaam gevonden van Markus. Bijzonder is dat zijn twee jaar jongere broer William hem al vanuit Vlaardingen nagereisd was naar Seattle, Washington. Vlaardingen: in nagenoeg alle Boogers-romans dominant aanwezig – en steevast door hem het Naamloze Gat genoemd. Als lezer hoopte je eigenlijk dat de auteur daar eens afstand van zou nemen. Maar nee, niet echt dus.

Hoe dan ook, aanvankelijk laat de spanning zich voelbaar gelden als William Markus de avond voor zijn vermoede zelfmoordsprong van bovenaf de waterval nog gewoon gesproken heeft. Wat is hier aan de hand? Wat heeft William te maken met de dood van zijn broer? Het is een bijna letterlijke cliffhanger en zou een opmaat kunnen zijn naar een geweldige roman; naar een Nederlandse Great American Novel.

Dan is hoe de roman zich vervolgens ontwikkelt ronduit een teleurstelling. Boogers schakelt namelijk terug naar Nederland, naar Vlaardingen, naar het begin van de Tweede Wereldoorlog – en dan wordt Wij zijn van diamant saai en gaat de roman vervelen. De lust om te lezen ontgaat je als Boogers gaat uitweiden over een oudoom – een vriend van Markus’ opa – die een soort van dagboek voor Markus heeft achtergelaten. En dat dagboek moeten wij als lezer ad fundum consumeren. Het bepaalt voor zo’n beetje tweederde van de roman, waarbij dus het uiterst boeiende Amerika-verhaal en de frictie tussen de beide broers ten aanzien van het streekroman-achtige van het WOII-verhaal volledig en totaal ondersneeuwt; er is geen enkele samenhang tussen dat en het verhaal van de broers. En erger wordt het nog als Boogers, in een geforceerde poging tot afhechting van de roman, vervolgens slechts 25 pagina’s overlaat in het nu van de roman om William – en de lezer – het allemaal op een coherent rijtje te laten krijgen. En dat lukt ook dus niet.

In het idioom van Boogers moet je blijven bikkelen en een dubbeltje wordt niet zomaar een kwartje, maar hard moet je zijn voor jezelf, anderen en iedereen, want Wij zijn van diamant. Jammer dat die boodschap helemaal niet overkomt – want je koestert de kwetsbaarheid van Markus. Een aanvankelijk sterke en veelbelovende roman mondt derhalve uit in een onbevredigende.

 

Wiebren Rijkeboer

Alex Boogers – Wij zijn van diamant. Hollands Diep, Amsterdam. 412 blz. € 24,99.