Het is laag water. Bij Harlingen lopen mensen een eindje de zee op. Grijs, schoon glinster. Het is zomer. Je denkt: Waddenzee bij eb, zand en zand alleen. Zeehonden erop. Dat klopt niet. Het onderwaterbeeld is van zand, slib, schelpen, keien, mosselbanken, zeegrasvelden, platte oesters. Een mozaïek van mogelijkheden, die lijken op koraal. Ooit lagen hier grote zwerfkeien uit de IJstijd, stobben en stammen uit oude bossen, kienhout en harde veenpakketten. Die rare, vlakke, moeilijk bevaarbare zee. Die schitterende Waddenzee.