Van Leon de Winter verscheen onlangs Stad van de honden. Uit een interview door Arjan Peters voor HP/De Tijd bleek onlangs al dat De Winter niet veel op heeft met de literatuurkritiek in de NRC en de Volkskrant.

Op X geeft De Winter zijn opvatting over de recensie die verscheen in de NRC (‘aanvaardbaar’) en de recensie die morgen in de Volkskrant verschijnt (hier online). Een ‘echte ouderwetse kutrecensie’, aldus De Winter. Maarten Steenmeijer concludeert over de roman die de schrijver in twee maanden heeft gemaakt:

Misschien had De Winter toch nog wat meer tijd moeten nemen, dan was de roman die hij presenteert als de bekroning van vijftig jaar schrijverschap wellicht niet blijven steken in de schetsmatige, gefragmenteerde en geforceerde versie die nu is verschenen.

Nu hij toch bezig is, vertelt hij een anekdote over de tijd dat Arjan Peters 5 sterren gaf aan VSV.

De recensie in de @nrc van een week geleden over ‘Stad van de honden’ was aanvaardbaar, ondanks het gezeur van een recensent die zich uiteindelijk niet helemaal wilde overgeven aan mijn verbeelding. Zulke recensenten noem ik ‘tegenlezers’. Ik maak ze al mijn hele loopbaan mee. Morgen verschijnt een echte ouderwetse kutrecensie in de @volkskrant. Ik dacht terug aan mijn roman VSV, die in 2012 verscheen. Gaat over een ex-crimineel met een getransplanteerd hart die belandt in een terroristische giga-aanslag in Amsterdam; ook Theo van Gogh treedt erin op, vanuit het hiernamaals. In de Volkskrant kreeg VSV vijf sterren. De recensent was de literatuurchef van de Volkskrant Arjan Peters. Wat vertelde hij me enkele jaren geleden? Arjan wilde de roman (een soort schelmenroman vol verwikkelingen, hilariteit en wonderen) die 5 sterren geven. Maar dat ging zomaar niet. Hij werd ontboden bij de hoofdredactie, en Philippe Remarque vroeg hem ‘of hij het zeker wist’ dat De Winter 5 sterren verdiende, en ‘of er niet een ster af kon’. Waarom? ‘De Winter is van de Telegraaf,’ wist Remarque. Maar Arjan hield voet bij stuk, en in de krant straalden bij zijn recensie 5 sterren. Ik mocht van Arjan deze intrigerende anekdote met u delen, we hebben dus een heuse onthulling van hoe het soms toegaat achter de schermen van de literatuurafdeling van de Volkskrant. Ik hoorde bij de vijand, en kon dus nooit geprezen worden. Hoe de Volkskrant-recensent van ‘Stad van de honden’ in elkaar steekt, weet ik niet, maar hij vindt ‘Stad van de honden’ helemaal niks. Ik sluit niet uit dat hij wist wat zijn sociaal-culturele omgeving, en de redactie van de VK, van hem verwachtte, en werd dus een ‘tegenlezer’. Het kan ook zijn dat hij geen gevoel voor humor heeft, of gewoon per definitie ‘never ever’ het werk van een Telegraaf-gek zal prijzen (ook al staat deze roman buiten politieke posities). Mijn roman ‘Het lied van Europa’ kreeg vorig jaar in de Volkskrant ook een kutrecensie. Het boek overleefde die aanslag, en ‘Stad van de honden’ zal deze aanslag ook overleven. Lees het als ‘meelezer’ en oordeel zelf!

Op zaterdag 30 december interviewt Arjan Peters Leon de Winter voor publiek in boekhandel Paagman in Den Haag.