Nieuws: Connie Palmen haalt uit naar biograaf Ischa Meijer: ‘Ik vind het een verschrikkelijk slechte biografie’ (Met reactie van de biograaf)
Afgelopen november verscheen de biografie van Ischa Meijer, Alles gaat op vroeger terug, geschreven door Annet Mooij. Dat is in feite een vervolg op Jaap en Ischa Meijer – Een joodse geschiedenis 1912-1956 van Evelien Gans uit 2007. Gans liet in 2018 het leven en Mooij pakte het over. Maar waar Gans een dubbelbiografie schreef van Ischa en zijn vader, besloot Mooij zich alleen nog te richten op Ischa in Alles gaat op vroeger terug.
Zoals Liliane Waanders op Biografieportaal schrijft (waarvan Connie Palmens broer Eric de hoofdredacteur is) is Mooij ‘hard, keihard’ als het aankomt op Meijer als partner, vader en vreemdganger. Tevens schrijft Waanders: ‘Uit de relativerende toon waarin Annet Mooij over de relatie tussen Ischa Meijer en Connie Palmen schrijft, spreekt een venijn dat doet vermoeden dat er een rekening vereffend moet worden.’
Connie Palmen lijkt diezelfde mening te zijn toegedaan. In de podcast Met Groenteman in de kast van 21 december loopt Palmen helemaal leeg over de biografie, tegenover Gijs Groenteman:
De biografie van Ischa bijvoorbeeld, dat noem ik regelrecht een Judasbiografie. Daar zit een boosaardigheid in die ik afschuwelijk vind. Dat merk je al gaandeweg als je zo’n biografie leest: deze biograaf houdt niet meer van zijn onderwerp. Dan denk ik: dan had je moeten stoppen. […] Ik heb het niet eens uitgelezen. Ik vind het verschrikkelijk slecht geschreven. Ik begrijp niet dat daar in recensies geen opmerking over komt. Het is een aaneenrijging van stoplappen. Daar wemelt het van. […] Ik heb een grote lezingentournee gehouden met Voornamelijk vrouwen. Ik verbood altijd dat de boekhandelaar de biografie meenam. Ik wilde niet dat die verkocht werd waar ik was. Ik zei dan altijd: “U hoeft hem niet te lezen, want ik kom er toch niet in voor.”
Vervolgens wordt Palmen persoonlijk. De seksuele voorkeur van Mooij (door Palmen geen enkele keer bij naam genoemd) zou een rol spelen bij de vermeende mislukking van de biografie:
Ze is een lesbische vrouw die het natuurlijk ontzettend lekker heeft gevonden om al die vrouwen te gaan opzoeken met wie Ischa het gedaan heeft. Maar het is gewoon een vrouw die niets begrijpt van vrouwen die van mannen houden. Ze neemt het al die vrouwen kwalijk dat ze gehouden hebben van zo’n vreselijke man. Die toon zit in dat boek: Hoe kunnen jullie gehouden hebben van zo’n verschrikkelijke man. Ze begrijpt niets van heteroseksualiteit, van geilheid. Echt volkomen nul. Het is zo weinig sexy. Ze snapt het gewoon niet, ze ziet het gewoon niet. Ik vind het een heel onaantrekkelijke biografie, en een heel onaantrekkelijke vrouw. Dat in de eerste plaats, maar ook zo’n onaantrekkelijk boek, lelijke taal.
Hierop reageert Groenteman: ‘Een beetje kwaadaardigheid schuw jij ook niet, hè Connie.’ Dat beaamt Palmen: ‘Zeker ook niet wanneer ik zoveel kwaadaardigheid moet pareren.’ Wat Palmen kwalijk vindt is dat ze bijna niet is geraadpleegd door Mooij: ‘Ze zei: “Ja, ik weet alles al.” Dat was eigenlijk de toon waarmee ze hier kwam. Ze heeft nooit naar mijn archief gevraagd. Ik heb een enorm archief, met brieven van Ischa, met brieven aan Ischa. Ze heeft er nooit naar gevraagd, dus heb ik het ook nooit gegeven.’
Daar is inderdaad iets misgegaan, want Mooij zegt in een interview met Margriet Oostveen van de Volkskrant dat Meijer bijna geen brieven schreef, wat het werk als biograaf bemoeilijkte: ‘Dit boek is daarom voor een groot deel gebaseerd op interviews. En van sommige geïnterviewden kreeg ik nog een paar brieven. Dat waren dan wel de echte vondsten.’ Als reden voor het amper raadplegen van Palmen draagt Mooij aan dat ze op zoek was ‘naar mensen die een beetje onder de radar zijn gebleven’.
Palmen (‘Je merkt dat er een lust achter zit, een verlangen om iemand kapot te schrijven’) besluit haar relaas tegenover Groenteman met de volgende woorden:
Ik had de uitnodiging voor een etentje na de boekpresentatie aangenomen. Maar toen had ik het boek gelezen en dacht ik: O mijn god, wat een verschrikkelijk boek. Toen heb ik haar [Mooij] een brief geschreven, die eindigt met: “Een schrijver die er niet in slaagt om compassie en ontroering te voelen in de beschrijving van zo’n complex leven als dat van Ischa Meijer, heeft gefaald. En jij hebt gefaald. Punt. En ik kom niet naar je etentje.” Ik heb het ook tegen Mai [Spijkers] gezegd, mijn uitgever en de uitgever van de biografie: “Ik vind het een verschrikkelijk slechte biografie en ik zal het niet onder stoelen of banken steken.”
Beluister hier de podcast van Gijs Groenteman (minuut 33-41 over de biografie).
REACTIE ANNET MOOIJ:
‘Nu Palmens mengsel van onwaarheden en grove beledigingen aan mijn adres vrijwel integraal door de website van Tzum is overgenomen, voel ik me geroepen te reageren.
De beledigingen laat ik verder voor haar rekening, maar de aanval die ze doet op mijn integriteit als biograaf kan ik moeilijk onweersproken laten. Zo zou ik haar niet hebben gesproken en geen gebruik gemaakt hebben van haar archief, daar zelfs niet naar hebben gevraagd. Beide zijn aantoonbaar onjuist.
Het punt is: toen ik Palmen begin 2023 sprak, hoefde ik niet meer naar haar archief te vragen, simpelweg omdat ik het een paar jaar eerder al van haar gekregen had. Toen ik met mijn werk aan de biografie begon, was ze zo vriendelijk het mij toe te sturen. Ze had toen al het materiaal net laten digitaliseren. Kennelijk is die aardige geste in haar geheugen weggezakt. Ook aan de inhoud van haar archief zijn haar herinneringen niet even helder meer. Zo is er geen sprake van ‘een heleboel brieven’, helaas. Ischa was geen groot brievenschrijver. Het gaat om manuscripten, aantekeningen, een aantal ongepubliceerde teksten en voordrachten. Interessant materiaal, waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt.
Nadat ik haar gesproken had, heb ik, op mijn navraag, nog enkele aanvullingen ontvangen, waaronder enkele brieven aan Ischa en de aantekeningen die hij maakte voor zijn onvoltooide vaderboek. Ook dat materiaal heb ik dankbaar gebruikt en ik verwijs er in mijn biografie ook naar. Het is spijtig dat Palmen niet de moeite heeft genomen die te lezen, dan had ze dit allemaal zelf kunnen zien.’
Met grote verbazing heb ik uw bericht gelezen over de haatcampagne die Connie Palmen voert tegen de Ischabiografie van Annet Mooij, Alles gaat op vroeger terug.
Mijns inziens heeft Mooij een schitterend boek geschreven. Daar mag Palmen anders over denken maar dat zij een schrijfster ongeschikt verklaart als biograaf omdat zij een ‘onaantrekkelijke lesbische vrouw’ zou zijn, gaat alle fatsoen te buiten. Wanneer Johan Derksen zoiets zou zeggen, zou het reacties regenen. Dat Uw website deze vuilspuiterij simpelweg reproduceert is dan ook teleurstellend. Dat daarbij dan ook nog de miserabele recensie wordt geciteerd die Palmens broer op zijn website plaatste, maakt het nog erger. Mooijs boek werd vorige week nog zeer geprezen in de NRC Boekenbijlage; het kreeg vier ballen.
Ik heb de biografie van Ischa Meijer van Annet Mooij gelezen (evenals deel I van Evelien Gans) en vind het een boeiend, indrukwekkend boek. Helemaal niet boosaardig of een ‘Judasbiografie’ zoals Conny Palmen het noemt.
In haar boek I.M. is Conny Palmen al zó uitgebreid ingegaan op haar leven/relatie met Ischa, dat de lezer al van alle details van deze fase in zijn leven op de hoogte kan zijn, zij het door de bril van Conny Palmen. Nee, ik vind dat het boek van Annet Mooij getuigt van een diep psychologisch inzicht in haar onderwerp (net zo trouwens als voor Gisèle d’Ailly van Waterschoot, ook een geweldige biografie van Annet Mooij) en goed en boeiend geschreven. De beschrijving van de jeugd van Ischa (en ook van zijn vader in het boek van Evelien Gans) maakt het complexe karakter begrijpelijk.
Ik heb van het boek genoten en vind de opmerkingen van Conny Palmen over de persoon van Annet Mooij totaal misplaatst.
Ik loop nog met een boog heen om de biografie nadat ik die van Annet Mooij over Gisèle d’Ailly met stijgende verbazing had gelezen, zo volkomen uit het lood geslagen als die is uitgevallen. Des te vreemder omdat ik de biografe wel degelijk serieus neem op grond van haar eerdere publicaties, omdat het genre van de biografie nu eenmaal geen sinecure is en ik haar stijl (haar oordeel minder) respecteer. Haar onbedwingbare neiging om haar onderwerpen naar de keel te vliegen en als het ware opnieuw te doden om wie ze waren en wat ze er van bakten, gaat hinderlijk met haar aan de haal en neemt bezit van haar en haar begrip van de gebiografeerde. Echt jammer en onnodig – akelig – te sterk tijdgebonden.
Interessant dat Palmen speculeert over een dwingend verband met de lesbische ‘feministische’ coterie van Annet Mooij. Die vraag rees ook bij mij bij haar hele sterk gekleurde en wat mij betreft rigide plaatsbepaling van het Castrum Peregrini project van Gisèle. Niets van begrepen, niet van een mannengemeenschap en niet van ontsporingen binnen zo’n setting.
Toch geef ik niet graag de biografen de kost die zich gaandeweg ontpoppen als offcier van justitie. Annet Mooij vormt geen uitzondering. Een bully als Trump zou haar daarom voortaan konsekwent Annet Lelijk noemen. Maar daar wil ik nog steeds niet aan. Benieuwd wie haar volgende prooi is!
Maak je nu werkelijk een naamgrap, waar je een ander voor laat opdraaien? Wat Mooij over Castrum Peregrini schreef, vond ik overigens erg genuanceerd.
Wel mooij, al die lelijke woorden,
laat me niet inpalmen, connie heeft
een scherpe pen en ook een scherpe
tong .
Nu ga ik hem zéker kopen.
Zonder het boek gelezen te hebben is het niet moeilijk om te begrijpen waar de kwaadaardigheid van Palmen vandaan komt. Zij heeft zich Ischa Meijer toegeëigend. Dat Mooij het in haar hoofd heeft durven te halen om uitgebreid over zijn andere vrouwen te schrijven is voor Palmen al reden genoeg om haar te diskwalificeren.
De wijze waarop Connie Palmen dit doet getuigt van weinig klasse.
Het uiterlijk, noch de seksuele geaardheid zou een rol mogen spelen bij een beoordeling. Dat Palmen dit erbij sleept is een zwaktebod en maakt alleen maar extra duidelijk waar haar oordeel op gebaseerd is. Rancune.
Want in de biografie is de rol van Palmen in het leven van Ischa Meijer waarschijnlijk teruggebracht tot een vrij waarheidsgetrouwe.
En dat blijkt killing voor een groot ego als dat van La Palmen.
Connie Palmen kan uitstekend schrijven
Maar haar literair venijn zou tot haar boeken beperkt moeten blijven
De feiten, uit het interview in de Volkskrant november 2023:
‘ Ischa Meijer was een man van tien verdiepingen, zegt zijn biograaf: ‘ontzettend moedig’ maar ook een hork.
Ischa Meijer was een oorlogskind, beroemd en berucht interviewer, serieel grensoverschrijder. Zijn biograaf Annet Mooij heeft al die kanten, ook de grimmige, recht willen doen. ‘Er wordt zoveel gedachtenloos veroordeeld.’
Margriet Oostveen2 november 2023, 20:00’
Je hoort Ischa in gedachten zeggen, ‘Vrouwen vechten nog steeds om mij, zelfs om mijn lijk’. Overigens blijft het spijtig dat deel twee van de beoogde dubbelbiografie nooit heeft kunnen verschijnen door de ontijdige dood van Evelien Gans. Een fataliteit, zou Conny Palmen zeggen.
Ik heb wat geaarzeld of ik me in deze discussie zou gaan mengen. Tenslotte ben ik als zus van Ischa absoluut bevooroordeeld. Dat besef ik goed. Maar ik doe het vooral om Annet Mooij te steunen. Ze heeft naar mijn mening een heel mooie en ook zorgvuldige en evenwichtige biografie geschreven over mijn oudste broer, Ischa. En dan op zo uiterst onfatsoenlijke wijze te worden aangevallen als Connie Palmen doet… Gewoon uit nijd en rancune dat zij, Connie, niet genoeg eer krijgt in het boek… Hoe laag kun je vallen? Ik ben er echt ontdaan van. Het is, nogmaals, een prachtig boek, over zijn, en deels ook mijn, leven. Met aandacht voor Ischa’s zeer vele kleine kanten, maar OOK voor zijn goede eigenschappen en zijn talenten. En ja, Connie wordt er gezien en besproken als één van zijn vele vrouwen. Persoonlijk kan ik dat ook niet anders zien. Hoe spijtig dat ook voor haar mag zijn. Dat wil ik dan toch toevoegen aan deze discussie.
Mirjam Meijer
(nu zonder typefouten..)
Het beeld dat ik zelf van Ischa Meijer had op grond van zijn columns en van de interviews die ik van hem zag, was al complex en gelaagd (scherp en briljant, maar ook soms ondermijnend in zijn genadeloze directheid, ontzettend grappig, maar ook irritant en ronduit onbeschoft op zijn eigen spoor doordrammend, enzovoort) wordt door de prachtige biografie van Annet Mooij niet alleen bevestigd, maar ook genuanceerd en met ettelijke verdiepingen verrijkt. Zoals de titel aangeeft, draagt zijn hele leven met al zijn doen en laten, tot in zijn verhoudingen met de vele vrouwen toe, de psychologische sporen van het kampverleden van zijn ouders en van hemzelf. Mooij trekt haar knappe analyse hiervan door tot de verschillende manieren waarop hij gebeurtenissen en ervaringen (niet) verwerkt in diverse fases van zijn turbulente leven. De biografie is uitstekend geschreven en met haar bijzonder prettige, soms licht ironische toon weet Mooij ook de moeizame, donkere en voor anderen vaak onplezierige kanten van Ischa Meijer in een ruimer perspectief te plaatsen.
Ik was dan ook ontsteld door de kritiekloze en hagiografische podcast van Gijs Groenteman, waarin hij Connie Palmen los laat gaan op Ischa’s biograaf. Ze is blijkbaar bijzonder gefrustreerd over de betrekkelijk geringe plaats die ze in de biografie inneemt, maar voor de lezer die aan het eind komt van de biografie en het overvolle, onstuimige leven van Ischa tot zich heeft genomen, is het niet meer dan een (zeker niet onbelangrijk) sluitstuk. Dat een lesbische vrouw niets van een heteroseksuele liefdesrelatie zou kunnen begrijpen is niet alleen een potsierlijke vorm van seksisme, maar geeft ook blijk van een schokkend beperkt inzicht inzake menselijke liefdesrelaties. Dat Mooij in haar rijkgeschakeerde biografie Ischa ‘kapot’ zou hebben geschreven, roept bij mij de psychologische reflectie op dat Connie Palmen zich eigenlijk zélf kapot geschreven voelt. Uit Groentemans podcast komt zij naar voren als een zeer zelfbetrokken persoon: zelden hoorde ik iemand binnen 30 minuten zo vaak het woordje ‘mezelf’ gebruiken. Wat een bedroevend interview, ik zou haast zeggen: Ischa onwaardig…
Aafke Komter
Blij ben ik met de reactie van Miriam Meijer,zij brengt deze onverkwikkelijke sfeer weer terug naar de inhoud..
Wat een rare uithaal is dat, die van mevrouw Palmen naar aanleiding van de prachtige biografie van Annet Mooij over leven en werk van Ischa Meijer. Die idiote persoonlijke aantijgingen raken kant noch wal. Mooij heeft een knap en mooi volledig en gelaagd beeld gegeven – met tot nu toe heel veel onbekends – van veelzijdig Mensch Ischa en zijn vele creaties. Zo’n boek gaan verbieden, zegt vooral veel over mevrouw Palmen.
Na lezing van de prachtige biografie over Ischa Meijer van Annet Mooij heb ik de Volkskrant podcast “Met Groenteman in de kast” geluisterd met Connie Palmen. Het zou over haar schrijverschap gaan. Tot mijn ontzetting laat de interviewer Palmen 6 minuten los gaan op de auteur van de biografie. De tekst wordt hierboven door Van Bruggen weer gegeven. Natuurlijk, smaken verschillen. Maar de uitspraak over seksuele geaardheid is discriminatie en mag niet via een publiek medium gefaciliteerd en onweersproken worden.
Inhoudelijke kritiek mag – maar iemands geaardheid en uiterlijk in de strijd gooien, vind ik beneden alle peil. Een objectieve biografie bestaat niet. Die is altijd gekleurd, net zoals de beleving van Connie Palmen gekleurd is. Aan de integriteit van Annet Mooij twijfel ik geen seconde. Het boek is helder en met compassie geschreven, haar woorden hebben mij geraakt. Ondanks het feit dat ik al veel over Ischa wist, was het onthutsend en pijnlijk te lezen hoe hij met zijn verleden worstelde. Geen wonder als je in zo’n vijandige omgeving opgroeit. Voor mij blijft hij: ‘het jongetje dat alles goed zou maken’, óók na het lezen van deze voortreffelijke biografie.
Marita de Jong
Benedenmaats, die reactie van Connie Palmen. Wie het werk van Annet Mooij kent, weet hoe integer en zorgvuldig ze te werk gaat. Het is helemaal onder de gordel (letterlijk) om iemands seksuele voorkeur in de strijd te werpen. En dan op zo’n belachelijk achterhaalde manier. Limburg 1950!
Het is verbazingwekkend dat uitgerekend Gijs Groenteman Connie Palmen zonder weerwoord ruim baan gaf om tekeer te gaan tegen Annet Mooij. Het kan niet zo zijn dat Groenteman het boek van Mooij niet gelezen heeft; hij tekende immers zelf – zonder commentaar of duiding – ‘diepgravend’ in de woorden van Volkskrant- hr Pieter Klok-, verhalen over Ischa op. Dat hij Palmen ongestoord het Ischaboek van Mooij de grond in laat trappen, maakt hem medeplichtig aan Palmens venijn.
Gijs Groenteman Is jammer genoeg niet de interviewer die dieper kan doorvragen dan spijkers op laag water. Ik mis dan erg Ischa techniek en inleving. Een beetje grof in de bek. Gijs schurkt aan het platte nieuws. Jammer.
Pijnlijk is de manier waarop Mattias Duyves bij Connie Palmen op de bagagedrager springt zonder Mooijs Ischa Meijer-biografie zelfs maar te hebben gelezen. Zijn idee dat Mooij deel is van een lesbische feministische ‘coterie’ wat haar bevooroordeeld maakt is even homofoob als Palmens aantijging dat zij als lesbienne niets zou begrijpen van heteroseksualiteit en geilheid. Duyves komt toevoegen dat Mooijs eerdere Gisèle-biografie ook al zo moralistisch was: ze zou haar onderwerpen ‘naar de keel vliegen en als het ware opnieuw doden’. Haar begrip van de gebiografeerden zou te sterk tijdgebonden zijn. Wat gek dat ik daar geen last van heb gehad. Ik vond Gisèle een schitterende biografie, op basis van zeer gedegen historisch onderzoek waarin alle hoofdpersonen een genuanceerde behandeling krijgen. Een hedendaagse sensibiliteit voor seksueel misbruik klinkt door in het verhaal, hoe kan dat ook anders? Zonder aansluiting bij hedendaagse vragen zou het genre van de biografie een bloedeloze vorm van boekhouden zijn. Het klimaat waarin dat specifieke seksueel misbruik mogelijk werd, wie er wat aan bijdroeg en waarom het zo lang kon doorgaan wordt in de Gisèle-biografie enorm verhelderd. Zeer hedendaags, inderdaad.
En hoe, Mattias, zou je een niet-tijdgebonden Castrum Peregrini verhaal moeten schrijven? Wil je terug naar de oude, kritiekloze vererende sfeer? Wil je lezen dat het misbruik in H 401 vrij normaal was en dat had kunnen blijven? Dat het er nu eenmaal zo aan toegaat onder mannen? Dat alleen homomannen dat van andere homomannen kunnen begrijpen? Dat lijkt me ook allemaal heel moralistisch. Duyves’ slotaccoord ‘Benieuwd wie haar volgende prooi is’ impliceert het afschuwelijke beeld van de biograaf als roofdier. Die kwalificatie lijkt me eerder te passen op degenen die Mooij nu publiekelijk aan het verscheuren zijn.
Maaike Meijer
Een van de eigenschappen van hoogbegaafde mensen, zoals Connie Palmen, is, dat ze
zeer ondiplomatieke uitspraken kunnen doen.
Annet Moooij heeft een prachtige biografie geschreven waarin zij op een fraaie manier gebruik maakt van de beschikbare bronnen. Haar doorkijkjes op de persoon en het leven van Ischa Meijer zijn doordacht, zorgvuldig en boeiend. Jessica Meijer geeft in haar boekje “Een blik Jodenkoeken” een fraaie inside verklaring over het gedrag van mevrouw Van Mierlo. Op haar vraag aan haar moeder waarom het boekje IM haar zulke slechte gevoelens bezorgt, zegt deze: “Connie annexeert je vader in haar boek”. En daar heeft ze kennelijk nog steeds last van…
Ik ben van mening veranderd over Connie. Eerst vond ik haar arrogant, maar na het beluisteren van deze podcast vind ik haar wel leuk. Niet omdat ze een ander afkraakt. Maar omdat ze goudeerlijk is, en daar hou ik van. In een zoektocht naar waarheid is dat belangrijk. We hebben de waarheid niet in pacht, maar die is wel degelijk een bestaand fenomeen. Waar het om draait is dat we vanuit onze onvolkomenheid die waarheid zo integer mogelijk tegemoet treden. Dat doet ze hier. Wat voor haken en ogen daar ook aan mogen zitten. Truth in the eye of the beholder, with integrity.
Voor literaire polemiek is Connie’s uithaal natuurlijk uitstekend. We hebben in elk geval geen saai geneuzel. En voor haar slachtoffer is dit ook goed. Als er zo hartgrondig over je boek geluld wordt, schijnt dat een licht van aandacht. Met afschuw, maar toch aandacht. Het boek komt zo in de schijnwerpers, Connie stimuleert lezing ervan, al is het alleen maar om erachter te komen wat er nou waar is, of niet, van wat ze zegt;- ik ga het boek kopen.
Ik vind Connie ook gepassioneerd. En passie vind ik een van de belangrijkste dingen in het leven. Zonder passie geen leven.
Wellicht heb ik toch altijd een zwak voor haar gehad. Ik studeerde ook filosofie in Amsterdam, ze is iets ouder dan ik. En misschien hebben we inherent bepaalde overeenkomsten. Zij krijgt ook pijn in haar kop als ze bij iemand uit beleefdheid te lang haar bek houdt, zoals ze aangeeft in de podcast. En wat ze zegt over logica, heb ik ook. Ze studeerde ook logica. Wat ze zegt over mensen die aanname op aanname aaneenrijgen en daar conclusies uit trekken is mij uit het hart gegrepen.
Na filosofie college, van Cornelis Verhoeven, Otto Duijntjer, of Trudie van Asperen ging ik dit in de hoerenbuurt, waar Ischa Meijer kind aan huis was, de zaak laten bezinken met een kopje koffie, het tafereel aanschouwend.
Waarom moet Annet Mooij’s biografie van Ischa Meijer volgens Connie Palmen een “Judasbiografie” heten?
Heeft dit voor Palmen soms iets met Annet Mooij’s gedeeltelijk joodse afkomst te maken? Open vraag.
De vader van Annet’s moeder was joods. Omdat hij was getrouwd met een Nederlands-Hervormde echtgenote, bleef hem in de Tweede Wereldoorlog deportatie bespaard. Maar zijn beide ouders Simon Valk en Saartje Hofstede zijn door de Nazi’s vermoord in Auschwitz op 15 december 1942.
Annet’s opa, al in 1930 met haar oma getrouwd, werd na het Duitse bombardement in 1941 door de Duitsers 17 dagen gevangengezet wegens ‘Rassenschending’, omdat hij bloeddonor was geweest voor een Duits soldaat. Ook al had het Duitse bombardement op Rotterdam hem diep getroffen.
https://www.joodserfgoedrotterdam.nl/hartog-joseph-valk/
Annet Mooij vertelde in een enkel interview kort over hem.
Terecht, dat u valt over Palmens ordinaire aanval op een door haar aan Annet Mooij toegedichte lesbische voorkeur, enkel omdat Mooij een biografie schreef, geen hagiografie.
Maar deze aantijging ‘Judasbiografie’ verdient weerwoord. Misschien kan Connie dit eens nader uitleggen, toelichten?
Prachtig boek, biografie en tijdsbeeld, schreef Annet Mooij. Dat Connie Palmen haar zelfverzonnen autoriteit erop loslaat is van laag allooi en onprofessioneel. Als de slagers nu ook nog elkaars vlees gaan keuren zijn we helemaal ver van huis. Doe niet zo gewichtig over jezelf Palmen.
Schrijf gewoon boeken, of niet.