Marcel Wiegman interviewt Adriaan van Dis in Het Parool over zijn zojuist verschenen essay De kolonie mept terug. Het essay is een uitwerking van de Rudy Kousbroeklezing en gaat over de manier waarop we omgaan met het koloniale verleden. Daarbij komen ook de recente verkiezingen aan de orde:

Voelt u zich nog wel thuis in deze tijd?
“Toen ik de uitslag van de verkiezingen hoorde en zag dat op Schiermonnikoog maar twee mensen op de PVV hadden gestemd, sprak ik de historische woorden: Nederland is mij te klein, ik vestig mij op Schiermonnikoog. De hakken zijn in de klei gezet. Als ik in Alledaags racisme van Philomena Essed de getuigenissen lees van mensen die weten wat het is om zwart te zijn in Nederland, realiseer ik me hoe racistisch de samenleving is waarin ik leef. Ik wist wel dat mijn donkere halfzusjes vroeger al op straat werden gepest door vervelende kaaskoppen, maar dat het zo erg was wist ik niet.”

In uw boek heeft u het over ontwaken.
“In ontwaken zit het woord wakker. Ik ben woke geworden. Zolang het maar niet doorschiet en ontaardt in cancelen.”

Lees het hele interview hier.